Verborgen logeerpartij

Mevrouw heeft grote problemen gehad met een van de kinderen van haar vriend. Zo langzamerhand begint het wat te verbeteren. Er zijn enkele gesprekken geweest waarin wat meer begrip is ontstaan voor elkaar, en voor elkaars goede bedoelingen. Toch is het contact nog precair.

Zakenreis

Mevrouw was op zakenreis en de kinderen van meneer (leeftijden 21, 18 en 16) waren bij hem. De dochter van 21 was al jaren niet meer bij hen geweest, maar wilde ook graag komen logeren, nu mevrouw toch weg was. En dat is juist het probleem. Meneer dacht: “wat niet weet, wat niet deert” en vond het goed.

Bedrogen

U snapt het vast: mevrouw kwam erachter en voelde zich belazerd. Door haar eigen vriend nog wel! Vriend zag niet in wat er mis was: zo hoefden vriendin en stiefdochter elkaar toch niet te zien, en hoefden ze niet met elkaar om te gaan. Hij zei dat het eigenlijk toch een win-win-situatie was. Maar zo ervoer mevrouw dat niet!

Communiceren

Communicatie is juist altijd het belangrijkste. Deze vriend wist eigenlijk wel dat zijn vriendin er nog niet aan toe was om zijn dochter te laten logeren. En mevrouw wist heus wel dat hij het fijn zou vinden om haar juist wél te laten logeren. Als hij dat met haar besproken had, zou er misschien nog een mouw aan gepast kunnen worden.  Dan had ze misschien over haar hart gestreken en gezegd: doe dat dan maar. Maar nu was het gebeurd zonder haar medeweten.

Win-win-situatie

Mevrouw begreep wel dat haar vriend het labelde als een win-win-situatie. Meneer woont daar ook en logisch ook dat hij ook deze dochter graag eens te logeren had. Maar het gaat om het stiekeme.

Toestemming

“Moet ik dan toestemming vragen?” zei hij. Eigenlijk wist hij heus wel beter. Het ging niet zozeer om toestemming, maar om vertrouwen.

Ik begin plotseling te twijfelen….

Mijn vriend en ik willen gaan samenwonen met onze kinderen uit een vorige relatie.

We kennen elkaar 1 ½  jaar en hebben altijd de wens gehad om samen te gaan wonen. Ik ga bij hem intrekken samen met mijn zoon. Hij heeft een zoon en een dochter die fulltime bij hem wonen (moeder is overleden). Hij heeft ervoor gekozen te blijven wonen omdat dat voor de kinderen minder ingrijpend is.

Samen zijn

Het gaat goed tussen ons, we hebben een heerlijke tijd, maar willen voortaan samen zijn. Ik hoor altijd dat het ingewikkeld is om een samengesteld gezin te vormen, ik heb me dat nooit kunnen voorstellen bij ons, omdat zijn kinderen mij graag mogen en mijn zoon hem ook graag mag. En ook de kinderen onderling gaat goed.

Twijfel

Plotseling begin ik te twijfelen. Ik wil graag het huis wat aanpassen, zodanig dat ik me er ook echt “thuis” kan voelen. En nu lijkt hij daar helemaal niet voor te voelen, alles moet zo’n beetje blijven zoals het was. Het begint me te benauwen dat ik gewoon in het bed ga slapen waar hij met zijn vrouw destijds in sliep, en dat ook in de huiskamer nauwelijks iets veranderd mag worden.

Geen veranderingen

Ik heb natuurlijk ook mijn spullen, waar ik aan gehecht ben, maar ik kan daar wel afstand van doen. Maar mijn vriend schermt er steeds mee dat zijn kinderen niet geconfronteerd mogen worden met allerlei veranderingen in huis.  Ik dacht in het begin dat dit wel wat soepeler zou worden op den duur, maar omdat ik steeds weerstand proef als ik iets voorstel, begint me het nu te benauwen.

Mijn stempel

Natuurlijk kan ik gewoon zo bij hem intrekken, alles is op zichzelf groot genoeg om dat te doen, maar iets zegt me dat ik dat niet moet doen. Sowieso voel ik me steeds niet echt “thuis” en lijkt het mij eigenlijk niet vreemd dat ik ook een stempel wil drukken op de  inrichting van het huis. Maar als ik het ter sprake breng, voel ik me een zeurpiet.

Advies

Mijn advies aan deze vrouw: bij twijfel niet doen.

 

Vaders en dochters in samengestelde gezinnen

De vader- en dochterrelatie is vaak iets heel bijzonders. Dochters gedragen zich vaak bezitterig en zelfs verleidend naar hun vader toe. Vaders zijn daar gevoelig voor. Moeders en zonen hebben vaak ook zoiets, maar zonen zijn vaak beschermend naar hun moeder en minder verleidend. Natuurlijk is wat ik hier schets ook beslist niet voor iedereen geldig. Maar in een samengesteld gezin kan de band tussen vader en dochter in de weg staan als het gaat om de nieuwe relatie.

Papa is van mij

Vaak laten dochters de stief/bonusmoeder (subtiel of minder subtiel) weten dat zij nummer één zijn voor papa. En dat de stief/bonusmoeder niet in de verste verte nummer twee zal zijn. Een kind hebben is wat anders dan een partner hebben. Maar dochters kunnen soms persé naast papa willen zitten, niet toestaan dat de partner ook een plekje heeft.

Lachen

Daar kun je om lachen als het gaat om een kind van 4 en zo lang het tijdelijk is. Maar als je steeds te verstaan wordt gegeven dat jóuw aanwezigheid eigenlijk niet gewenst is, dat jij voor dochter nog minder dan lucht bent, dan doet dat zeer.

Jaloezie

Vaders hebben niet altijd in de gaten hoe het voelt om steeds aan de kant gezet te worden. Zij benoemen het als jaloezie. En geen enkele volwassen vrouw wil concurreren met een 10- of 15-jarige dochter.

Is het goed voor de dochter?

Of je het nu bekijkt vanuit de vader (jaloezie) of vanuit de partner (hinderlijk gedrag), eigenlijk doet er dat niet toe. Het gaat erom of het goed is voor de dochter, dat zij papa om haar vingertje kan winden. Het is een ouderwetse visie dat meisjes hun vader “gebruiken” om hun verleidingskunsten op te testen….maar papa hoeft er niet in te trappen…toch?

Grenzen

Papa mag het stiekem best leuk vinden, maar moet er wel paal en perk aan stellen. In een samengesteld gezin is het extra vervelend: de partner is geen ouder en voelt het als concurrentie. Tenslotte is het nooit goed als kinderen altijd hun zin krijgen. Ze leren er niks van. Kinderen hebben grenzen nodig. Daar ben je vader (of moeder) voor!