Pieter schuift aan bij Willie Rovers,

Pieter. . . oprichter en enthousiast promotor van de Stichting “Kinderen van Viljoenskroon”.

Intro
Elk jaar in de vastentijd steunt de MOV-groepen een goede-doelen-project. Een dergelijk project wil een bijdrage leveren aan het verbeteren van het levenspeil van onze medemens ergens in de wereld onder het motto: “Wij iets minder, zij iets meer”. Veel mensen steunen liever een klein, overzichtelijk project met een rechtstreekse verbinding door bekende mensen uit onze omgeving. Dit is zo’n project, alle opbrengst komt voor 100% ten goede aan het gestelde doel. Reiskosten, papier, telefoon, website . . .alles betalen de vrijwilligers uit eigen zak.

Stel je even voor Willie
Ik ben geboren en getogen in Veghel en ben nu 70 jaar en gepensioneerd. Ik ben werkzaam geweest aan het Koning Willem I College in Den Bosch. Samen met mijn vrouw Roos heb ik twee dochters en vier kleinkinderen. Bestuurlijk werk boeit me, daarom zet ik me in voor het IMG_2496KBO in Veghel, in de kring en in Brabant. Als er tijd over is doe ik stamboomonderzoek of ga ik wandelen, fietsen en reizen.

Hoe ben je bij het project “Kinderen van Viljoenskroon” betrokken geraakt?
Tijdens een reis naar Zuid-Afrika. Onze plaatselijke gids bracht ons in het dorpje Viljoenskroon, waar in een oud huisje met wat grasland eromheen, ongeveer 15 kinderen onder de 6 jaar met aids/hiv-besmetting werden opgevangen. Het was allemaal heel primitief en de kinderen waren ten dode opgeschreven. We waren onder de indruk en een jaar later gingen we terug met speelgoed, kleding en wat geld. Maar ja, we voelden goed aan dat structurele hulp nodig was om echt iets te bereiken. Daarom hebben we de stichting opgericht. Er was veel werk te doen, aids werd pas uit de taboesfeer gehaald toen Nelson Mandela openlijk verklaarde dat zijn zoon aids had.

Schets de situatie daar eens.
Aan de ene kant van de weg ligt het dorp Viljoenskroon met ruim 3000 inwoners en daarin Het Viljoenskroon Hospice Association. Aan de andere kant ligt een groot Township Rammulotsi met 125.000 mensen in krotten. Er is veel werkeloosheid, armoede, criminaliteit.

De naam Hospice dekt het project niet meer. Er zijn nu 260 kinderen. Er gaat hier bijna niemand meer dood aan aids/hiv. Er wordt nu gezorgd voor voorlichting, medische verzorging en scholing in Viljoenskroon, maar via thuiszorg ook in de township. We bezoeken honderden kinderen thuis, ze worden getest op aids/hiv en krijgen medicijnen en voorlichting. De huisvesting is verbeterd, er is inmiddels een groot-keuken, een kinderdagverblijf, een ziekenzaal en een school. We beschikken over een busje en een eenvoudige ambulance. In samenwerking met de universiteit is het aggregaat vervangen door een zonne-energiecentrum. Het geheel wordt nu ook gesubsidieerd door gemeente en overheid. Wij zijn intussen wel twintig keer naar Viljoenskroon vertrokken om ter plaatse te zien hoe het gaat en om zaken met de overheid en de plaatselijke managers Chris en Nyette te bespreken.

IMG_0071 

 IMG_0079

Wat doen jullie om het project onder de belangstelling van een breed publiek te brengen?
Op de jaarlijkse Solidariteitsmaaltijd van de MOV-groepen is het project in de schijnwerpers gezet. In de Johannesparochie en op de school De Vijfmaster heb ik het project gepromoot. Prins carnaval en het Afrika-Engakoor in de Lambertuskerk hebben de Aktie ondersteund. Verder hebben we een website en nieuwsbrief. De vele stagiaires van diverse afdelingen van het Koning Willen I College, die stage hebben gelopen in Zuid Afrika dragen ons project positief uit.

Hoe kunnen mensen bijdragen?
Via het bekende vastenzakje, door een donatie en door sponsoring.

Hoe kijk je tegen de toekomst aan?
Een beetje dubbel. Van de ene kant zie ik dat het project prima loopt, we hebben veel progressie gemaakt, we hebben veel zichtbare resultaten geboekt. Nu moeten we ook eens bekijken waar de grens van ons werk ligt. Moeten we de jongeren beschermen en onder onze hoede houden of moeten ze nu met goede bagage zelf de wijde wereld aan kunnen?

Aan de andere kant voel ik een grote verantwoordelijkheid voor het project. Ondanks hulp om mij heen ben ik toch de centrale figuur. Ik ben bijna 71, het houdt een keer op. Maar tegelijk krijg ik weer enorme energie als ik ter plaatse het resultaat zie van onze inspanningen.

Meer weten, het project steunen?
www.kinderenvanviljoenskroon.nl
Bankrekening: IBAN: NL84 ABNA 0557127084

SAM_1370

 SAM_1330

Share

Pieter schuift aan bij Diny Jansen-van Pinxteren

Pieter . . .  op 3 januari jl. uitgeroepen tot Eerdeburger van Eerde. Zij is een leven lang “een gouden kracht van en voor Eerde” geweest.

Intro
Elk jaar wordt er iemand uit de Eerdse gemeenschap tot Eerdeburger uitgeroepen vanwege zijn bijzondere verdiensten voor de dorpsgemeenschap. Op 3 januari 2016 viel de eer te beurt aan Diny. Voorzitter van de dorpsraad maakte dit bekend.Diny werd door hem getypeerd als een dorpsbewoner met: grote dadendrang, een hoop enthousiasme, een vlot bekkie, de broodnodige humor en een enorme betrokkenheid bij de mensen in Eerde. En dat allemaal met 200% inzet! Tijd dus om even bij te praten met Diny over het hoe en waarom.

IMG_2477 Stel je even voor
Ik ben 69 en getrouwd met Jan. Samen hebben we 3 kinderen en 3 kleinkinderen. Ik kom van oorsprong uit Rosmalen en Jan uit de Doornhoek in Veghel. We hebben een tijd in Veghel-Zuid gewoond, maar hebben daarna een huis gekocht in Eerde. Nu wonen we wat kleiner met mooi uitzicht op het kerkplein. Jan werkte bij de Mars. Tot lang na zijn pensioen heeft hij voor Mars in het buitenland gewerkt. Hij wist technisch bijna overal raad op en werd wel “Legendary mister Jansen”genoemd. Met een knipoog noem ik mezelf “gezinsmanager”, verantwoordelijk voor inkoop, opvoeding, externe contacten enz. Tegelijk schoolde ik mezelf bij in talenkennis en boekhouden.

Wat staat er allemaal op je dadenlijst?
Een heleboel, maar dat staat al in alle kranten genoemd. Dus in het kort even:
= Gedurende 7 jaar secretaris van de Jeugdnatuurwacht.
= Ik heb me ingezet voor samenwerking met Veghel en landelijk. Hierdoor hadden we meer subsidie en faciliteiten.
= We organiseerden 2 mooie tentoonstellingen in de Brink.
= Ik zorgde voor een goedgevulde prijzenpot voor de eerste Eerdse carnavalsoptocht. De centjes bijelkaar halen en zuinig besteden is mij wel toevertrouwd.
= Voor de fanfare ben ik actief geweest…vooral de zorg voor nieuwe leden ging me aan het hart.
= Gezelligheidskoor Cantado noemt me een regelneef. Dus dat zegt alles.
= Ik heb mijn steentje bijgedragen aan de oprichting en verdere uitvoering van Stichting de Molen. Wij zijn trots op de dorpswinkel en huiskamer, die in de molen gehuisvest zijn.
= Ik heb me ingespannen voor Eerdse Belangen en de huidige dorpsraad.
Het is geweldig dat bijna alle verenigingen zich op de nieuwjaarsreceptie presenteren.

Wat is je drive, waarom doe/deed je dat allemaal?
Gewoon uit belangstelling voor mensen, maar mijn vader heeft ook wel het goede voorbeeld gegeven met zijn vrijwilligerswerk in de vakbond. Mijn zussen hebben dit virus van huis uit ook meegekregen. Net als mijn vader en ik, hebben zij ook een onderscheiding ontvangen. Mijn man Jan en mijn kinderen zijn er trots op. Mooi toch, iedereen blij!

 

Heb je nog een blijvend aandenken gekregen?
Jazeker. Kijk dit certificaat en deze speld met de bekende Ooievaar of Oiver. Ik ben er echt me vereerd.

Hoe kijk je aan tegen de Eerdse dorpsgemeenschap?
Ze zeggen hier wel eens “Ge hoeft uw fiets hier nog nie overal op slot te zette” of “ As uw keind de verkeerde kant op lupt, dan zi altijd wel iemand wor godde hinne.” Kortom….er is een positieve vorm van sociale controle, we zien hier nog naar elkaar om. En het is gezelliger, da’s toch mooi!

En de toekomst?
Tja, ik heb borstkanker, ik ben geopereerd, maar het is helaas uitgezaaid. Maar…we maken er het beste van. Ik pak elke avond een sherry medium. Ik heb de indruk dat daar “een goed stofje” in zit. Maar ik verveel me nu wat, ik wil weer iets gaan doen, het bloed kruipt nu eenmaal waar het niet gaan kan.

Tot slot
Uw reporter trof in Diny een sociaal bewogen vrouw, die steeds de handen uit de mouwen heeft gestoken. Iemand heeft haar als volgt getypeerd: “Als ze voor de kar staat, dan trekt ze die kar. Staat ze er achter dan is ze niet weg te krijgen.”
Een mooi compliment voor een terechte Eerdeburger.

IMG_2478

Share

Pieter schuift aan bij Eric en Theresia van Gennip

Pieter . . . de trotse en ambitieuze eigenaars van “De Boswachter”, een koffie- en theehuis, lunchcafé, educatief centrum aan de rand van bosgebied Het Hurkske aan de Gemertsedijk in Erp.

Intro
In 2013 heeft de gemeente Veghel de oude boswachterswoning uit 1914 te koop aangeboden. Het is een gemeentelijk monument met cultuurhistorische waarde. Vanuit deze boswachterswoning werd de aanleg van de ruim 300 ha boscomplexen Hurkske, Lijnt en Gooren begeleid. De woning geeft in samenhang met een aantal boerderijen en de lange laan met Amerikaanse eiken, een beeld van de ontginningsgeschiedenis van de streek. In 2014 stemde het college van Veghel in met de realisatie van een natuurcentrum. Eric en Theresia van Gennip, bekend van “hun bedrijf “Van Gennip Bestratingen”, gooiden het roer na 30 jaar drastisch om, kochten het huis en begonnen hun droom te verwezenlijken. Op 21 januari vanaf 12.00 uur gaat het nieuwe gebouw achter het sprookjesachtig boswachtershuis met de rood/witte luiken open voor het publiek.
Tijd om even bij te praten met dit ondernemende, natuurminnende stel.

Willen jullie je kort even voorstellen?
We zijn allebei een eind in de vijftig jaar. Theresia heeft aanvankelijk in de kraamzorg en daarna 26 jaar in de ouderenzorg- St. Petrus Boekel- gewerkt. Nu heeft ze een sabbatical-jaar genomen. Eric is stratenmaker. Gedurende 18 jaar heeft bij zijn oom in het bedrijf gewerkt.Daarna had hij zijn eigen bedrijf op het industrieterrein in Erp. Het stratenmakerbedrijf runden we ook echt samen. Eric het praktische gedeelte, Theresia de boekhouding en ander papierwerk. We hebben het bedrijf nu verhuurd.

IMG_2474

Waarom deze wending? Jullie runnen een mooi, goed lopend bedrijf?
Dat heeft een dubbele achtergrond. Ten eerste wordt het dagelijks straatwerk voor Eric’s knieën erg zwaar. Ten tweede zijn we allebei echte natuurmensen. We wandelden vaak via het Hurkske over bospaden naar de Cocksehoeve voor een lekkere kop koffie. Onderweg dachten we: “Het zou toch mooi zijn als je hier midden in de natuur even kon rusten, naar de wc kon gaan en wat kon drinken”. Tijdens onze outdooraktiviteiten in de Ardennen werden we bevestigd in ons idee iets in de natuur en met horeca te beginnen. Dit klinkt een beetje zweverig, maar wij willen juist zakelijk en professioneel te werk gaan. We hebben een planologisch bureau ingeschakeld en een uitgekiend ondernemingsplan gemaakt . Zonder problemen is het bestemmingsplan gewijzigd.

Hoe is het proces tot nu toe verlopen?
Er waren aanvankelijk 19 gegadigden, die het pand wilden kopen. Uit de 5 geselecteerden werden wij gekozen. En toen aan de slag. De ambtelijke molens werken iets trager dan de onze. Maar we mogen niet klagen over de gemeentelijke medewerking. Uiteraard hebben we professionele bedrijven ingeschakeld voor bouwwerkzaamheden. Maar . . . over hulp van familie en kennissen hebben we zeker niet te klagen. Geweldig!

Ofschoon we gewend zijn een bedrijf te runnen, moeten we ons nu specifiek bekwamen in horeca- en natuurzaken. We hebben cursussen gevolgd en gaan die volgen en schakelen mensen met specifieke kennis in bijv. de bekende bioloog en Erpenaar R. Kerstens voor het educatieve natuuraspect.. We nemen 2 koks in dienst en andere medewerkers op basis van urencontracten. Theresia noemt zichzelf de grote regelmiep en neemt vooral het horecagedeelte voor haar rekening. Voor Eric blijft er dan nog genoeg over m.n. het educatieve gedeelte. Wethouder Annemieke van de Ven zal de opening verrichten.

De bouw is bijna klaar. Hoe zien jullie de toekomst?
Nog even dan is de hectiek rond de bouw geluwd. Dan komt de lente en gaan we echt genieten van de natuur en onze gasten. We hebben er echt zin in! Ik zie de eerste gasten na een fijne wandeling of fietstocht in de zon genieten van een kop koffie of een heerlijke lunch met een broodje “Houthakkertje of Boswachtertje”. Mooie toekomstdroom toch!

Tot slot
Uw reporter heeft groot respect voor deze moedige stap en wenst hen veel succes. Het logo met uiltje is mooi gekozen, het heeft een drieledige betekenis:
*verwijzing naar carnaval . . . de Erpse Uilen
*verwijzing naar de wijsheid van de uil. Was dit een goede beslissing?
* verwijzing naar het bos met zijn prachtige vogelgeluiden. Elke ochtend en avond horen we de uil hier.

dadc6c5e040ba31924fbb10491e06e1e_DeBoswachterlogo2015Informatie: www.deboswachtererp.nl en info@deboswachtererp.nl of op facebook.
Openingstijden: 1 april – 30 sept van 9.30-21.00 uur en 1 okt – 31 mrt van 9.30-18.30 uur. Op dinsdag gesloten.

Share

Pieter schuift aan bij Vic van Heeswijk

Pieter . . .  die zichzelf in de loop der jaren ontwikkelde van molenaar tot kunstenaar.

Intro
In Veghel is een “Vic van Heeswijkstraat”, genoemd naar zijn neef missionaris in de orde van de kruisheren en in 1965 vermoord in Kongo. Vic heeft in 2012 “The largest chalkpainting for one artist” op het plein voor de Lambertuskerk gemaakt. Hiermee kwam hij in het Guinnessbook of records en steunde de actie voor de restauratie van genoemde kerk. Vic is geboren en getogen in Veghel. Hij stopte met werken op zijn 63e, maar bleef zich ontwikkelen tot op de dag van vandaag, 83 jaar oud. Hij voelt zich een bevoorrecht mens: fit, vol energie en kan zich nog steeds verwonderen. En . . . dat is essentieel voor een kunstenaar.

Hij exposeert gedurende de maand januari in het oude, monumentale gemeentehuis aan de markt in Veghel. Dit op uitnodiging van Het Veghels Kunstenaars Collectief. Bij de opening van deze expositie is zijn boek “Vic in beelden” uitgebracht. Dit boek bevat beelden, tekeningen en zogenaamde haiku. Reden genoeg om samen met Vic de expositie te bezoeken en zijn werk even in the spotlights te zetten.

Chinese inktschildering Wat voor materialen en technieken gebruik je om je creativiteit vorm te geven?
Kijk hier maar rond. Het is een greep uit mijn werk: Chinese inktschilderingen, aquarellen, tekeningen, schilderijen en beeldhouwwerken in hout, graniet en jade. Ze zijn hier niet tentoon- gesteld, maar ik heb ook meer dan dertig carnavalsscepters in hout gemaakt voor de verschillende Prinsen Carnaval.

Hoe ga je te werk Vic?
Ja, dat is moeilijk in woorden te vatten. Ik word geboeid door een gebeurtenis, een fantasie of een bepaalde vorm van een stuk hout, steen of ander materiaal. Die indruk probeer ik om te zetten in een mooi en goed product. Ik probeer mijn ervaring, mijn emotie te vangen in steen, papier, inkt of een ander materiaal. Vakmanschap en originaliteit vind ik heel belangrijk. Ik gebruik een ingenaaide blocnote om impressies snel in een schets te vangen. Reisimpressies heb ik vaak op deze manier bewaard. Intuïtie speelt een grote rol, ik ben autodidact, maar wil graag leren van anderen. Ik heb inspiratie opgedaan bij de beroemde kunstenaar Zhou Jun en veel vakmanschap van hem geleerd. Hij woont in Nederland en geeft veel cursussen.

Je werkt heel veel met Chinese inkt. Waarom werk je met dit bijzonder materiaal?
Zu Jun is mijn grote inspirator en leermeester in deze techniek. Ik heb hem leren kennen tijdens een expositie van zijn werk bij Interart in Heeswijk-Dinther. Toen heb ik een paar werken van hem gekocht en later heb ik ook les van hem gehad. Met Chinese inkt kun je heel traditioneel Chinees werk maken, maar Zhou Jun maakt een synthese tussen oosterse en westerse kunst. Een stijl met losse lijnvoering, zonder strakke contouren, heel levendig en krachtig. Er wordt gewerkt op speciaal papier, gemaakt van de moerbeiboom. Het werk vereist een perfecte controle over geest, lichaamshouding en penseelvoering. De combinatie water, inkt en absorberend papier vereist heel precies werken.

Je boek “Vic in Beelden”is een prachtige uitgave. Hoe is dat tot stand gekomen?
Het is een verzameling van mijn werk in drie domeinen: schrijven, schilderen en beeldhouwen. Het was een genoegen samen met fotograaf Ad van Dooren, vormgever Rob Duterloo en tekstschrijver Henri Geerts deze monografie samen te stellen. Het is nooit mijn bedoeling geweest mijn werken in een boek te publiceren. De 150 pagina’s geven een mooi overzicht van mijn werk, het heeft onbedoeld ook historische waarde.

Wat heb je voor plannen of wensen in de toekomst?
Ik blijf gewoon werken. Ik volg nog cursussen en blijf me ontwikkelen.

Tot slot
Echt de moeite waard! Loop even binnen en geniet! De werken van Vic en het genoemde boek zijn te koop.
De expositie in het oude raadhuis aan de Markt is de hele maand januari open op:
· Dinsdag van 11.00-19.00
· Woensdag van 11.00-18.00
· Donderdag van 10.00-18.00
· Vrijdag van 10.00-19.00
· Zaterdag van 10.00-16.00
· Zondag van 13.00-16.00
Verdere informatie: Atelier, Laarpark 9 Veghel, telefoon 0413-364059, www.vicvanheeswijk.nl .
Email: annemieke.vic@kpnmail.nl

beeldhouwerken

beeldhouwwerk

buste in graniet

Share

Pieter schuift aan bij Fer van Campen

Pieter . . . voorzitter van Alzheimer Nederland, afdeling Oss-Uden-Veghel.

 

Intro
Dementie is de naam voor een combinatie van symptomen, waarbij de verwerking van sommige informatie door de hersenen is verstoord. Dementie is een verzamelnaam voor wel 50 ziektes, die allemaal leiden tot een geleidelijke achteruitgang van het geestelijke en ook lichamelijke functioneren.

De missie van Alzheimer Nederland: We moeten dementie voorkomen of genezen. En tot die tijd maken we ons sterk voor hulp, die de levenskwaliteit van mensen met dementie en hun omgeving, verbetert. Simpel feit: ieder uur krijgen vier Nederlanders dementie. Als we nu niets doen, zal het aantal mensen met dementie stijgen naar een half miljoen in 2040

Fer van Campen is sinds 2013 voorzitter van de afdeling Oss-Uden-Veghel, een van de 51 afdelingen van ons land.

fervancampen Stel je even voor Fer
Mijn wieg stond in de N.O.-Polder in Emmeloord. Na mijn middelbare school heb ik aan de Universiteit Nijmegen Geneeskunde gestudeerd. In die tijd heb ik mijn vrouw Marianne leren kennen. Zij studeerde biologie. In 1975 zijn we in Veghel gaan wonen en begon ik mijn huisartsenpraktijk aan huis. In 2008 is de praktijk verhuisd naar het Moerven. Tot 2012 heb ik als huisarts gewerkt. Ik ben nu 67. We wonen fijn in Veghel, onze drie kinderen zijn inmiddels uitgevlogen. Zij wonen in de Randstad en hebben ons twee lieve kleinkinderen gegeven.

 

 

 

Hoe en waarom ben je bij de Alzheimer Nederland terecht gekomen?
Ze hebben me gevraagd en ik heb de functie overgenomen van Josef Kalmthout. Met mijn huisartsenervaring en mijn expertise in het besturen van organisaties hoop ik iets voor de Stichting te kunnen betekenen. De problematiek rondom ouder worden en dementie wordt de komende jaren alleen maar groter gelet op de volgende cijfers: de regio, die ziekenhuis Bernhoven bestrijkt,telt ongeveer 4000 mensen, die officieel via een screening de diagnose dementie hebben gekregen. Een derde hiervan woont in een verpleeghuis, de anderen wonen alleen of met partner thuis. Nog duidelijker: Veghel heeft 700 straten en bijna 700 dementerenden. In elke straat dus een. Direct na de oorlog in 1946 werden heel veel kinderen geboren. Deze geboortepiek levert nu veel ouderen op. Dus steeds meer dementerenden….er is werk aan de winkel!

Wat doet jullie afdeling concreet?
Vroeger waren tuberculose en kanker taboe-begrippen. Het werd niet benoemd , maar juist ontweken. We willen dementie ook uit die sfeer halen. We willen weg van de schaamte en het wegkijken. Daarom werken we mee aan het Brabantbrede project “Dementie-Vriendelijke-Gemeente”. Samen proberen we initiatieven te ontwikkelen, die de samenleving, clubs, verenigingen kunnen gebruiken om zo goed mogelijk met dementerenden om te gaan. Op een door ons uitgegeven dvd wordt een mooi voorbeeld gegeven van situaties bij tennisvereniging Frisselstein in Veghel. Verder is er een project “Levensboek” i.s.m. leerlingen van het Zwijsen College gerealiseerd. Het Alzheimercafe/theehuis, Sportief Bewegen en bijeenkomsten op zaterdagmorgen “Bijzonder Ontmoeten” zijn vaste programmapunten.

Onze taak is heel concreet: informatievoorziening, activiteiten organiseren en belangenbehartiging ism gemeenten, zorginstellingen en zorgverzekeraars

Wat heb je in dit verband voor wensen voor 2016 en de verdere toekomst?
Eerlijk gezegd ben ik al positief over de activiteiten in onze afdeling. Maar we hopen de samenleving nog dementievriendelijker te maken. En….het leegstaande gebouw van het voormalige Pieter Breugelinstituut hopen we in de toekomst te kunnen gebruiken als ontmoetingsruimte voor dagbesteding/informatievoorziening van kwetsbare mensen.

Tot slot
Uw reporter trof in Fer geen uitgebluste huisarts, maar een gedreven man, die in de komende jaren zijn ervaring en expertise belangeloos wil inzetten voor een kwetsbare groep in onze samenleving.
Chapeau! Succes.

www.alzheimer-nederland.nl/Oss-Uden-Veghel of bel 0413-351588/367309
Alzheimertelefoon: 0800-5088

Share

Pieter schuift aan bij schrijver/uitgever Stephan van Deelen

Pieter Hij is geboren en getogen in Veghel en bracht in oktober 2014 zijn debuutroman ‘Hotel-1” op de markt. Zijn tweede roman met de titel “Zonnebeke” is in status nascendi. Een derde boek zit in grote lijnen al in zijn hoofd.

Intro
Regelmatig komen in deze rubriek meer en minder bekende Veghelaren aan het woord. Een Veghelse schrijver heeft nog niet in deze spotlight gestaan. Een goede reden om eens bij te praten met de jonge auteur Stephan van Deelen.

Stel je kort even voor Stephan
Zoals gezegd ben ik geboren en getogen in Veghel. Na de basisschool De Barkentijn en het Zwijsencollege ben ik naar Zwolle verhuisd voor de opleiding Journalistiek. Na enkele jaren logistiek en redactioneel werk, ben ik met het schrijven van een echt boek begonnen. Mijn vriendin Anita woont in Ede. Zij werkt als boekhoudster en we hebben plannen samen te gaan wonen. We maken flinke wandelingen, de laatste is van Sluis in Zeeland naar Calais, 150 km. Verder schilder ik en maak ik etsen. In 2006 heb in Veghel geëxposeerd in de bibliotheek onder de vlag van het Kunstenaars Collectief.

DSCF1436 Hoe is het allemaal begonnen?
Op de basisschool vielen mijn opstellen al op. Ik las ook toen al boeken van Hermans en Wolkers. Op de middelbare school haalde ik ook hoge punten voor mijn opstellen en gedichten. Ik schreef ook wel eens songteksten. Ik kreeg positieve reacties op mijn reisverhalen ( Iran en Marokko), columns en andere pennenvruchten. Dit stimuleerde me om journalistiek te gaan studeren. Het is toch mooi als je van je hobby je beroep kunt maken.

Hoe ben je te werk gegaan bij het schrijven van je eerste echte boek “Hotel-1”?
Aan de basis van mijn boek ligt een songtekst van the Eagles “You can always check in, but you can never leave.” Een tweede inspiratiebron is het beroemde boek van Dante: “La Divina Commedia”. Het schrijfproces ging vlot van start, maar daarna stokte het wel eens en verliep het in onregelmatige fases. Er is wel een soort geraamte, een vaste lijn, maar ik weet zelf nog niet hoe het afloopt. Ik heb er twee jaar aan gewerkt. Niemand wist, dat ik een boek aan het schrijven was. Alleen in de eindcontrole heb ik me laten adviseren en corrigeren. Zover ik zelf weet, bevat het boek geen autobiografische elementen. Dit boek is een satire, het neemt historische figuren op de hak, zij zijn de gasten in het hotel. Het verhaal is mysterieus met humor en fantasie. Het is geen actieboek, maar zit vol met diepgravende dialogen. En……het is 572 blz. in een gemakkelijk te lezen lettertype. Het is moeilijk een uitgever te vinden. Daarom heb ik het zelf gedaan. Ik ben dus uitgever en auteur.

Waar gaat je tweede boek “Zonnebeke”over?
Het is weer een mengeling van historische feiten en fantasie. Het verhaal speelt in de eerste wereldoorlog in Ieper in België. Het weerspiegelt mijn interesse in geschiedenis en schrijven. Door de huidige vluchtelingenproblematiek is het verhaal ook heel actueel geworden. België werd de oorlog ingezogen en groot aantal Belgen zocht hun toevlucht in ons land. Er ligt in mijn kast nog een ongepubliceerd boek “Zuidland”. Het speelt zich af aan de westkust van Australië ten tijde van de V.O.C. Ik ben daar naar toe geweest om onderzoek te doen naar de geografische en historische feiten. Misschien komt het nog eens uit de kast.

Kun je met schrijven de kost verdienen?
Helaas . . . nog niet. Hopelijk in de toekomst. Mijn doel is iets moois te schrijven, waar anderen van genieten. Een boek dat door werkt in mensen. Een verhaal vertellen dat mensen misschien zelfs voor de tweede keer willen lezen. Verder zit er ook al een derde boek in mijn hoofd. Ik ben de ingrediënten aan het verzamelen. Ik ga me inlezen in de materie m.b.t. heksen. Het speelt zich af in het stadje Oudewater. Het zit vol historie en mysterie.

Tot slot
Ik trof in Stephan een bevlogen schrijver, die historie en schrijverschap prachtig weet te combineren. Zijn boek “Hotel-1” is te bestellen via zijn website www.deelenboek.nl voor € 21,95.

IMG_4524 - kopie 2 bewerktStraatventen Hotel -1 Zwolle 18-07-2015

Share

Pieter schuift aan bij Femke van Ravensteijn – Brands en Vicky Vos – Vermeulen

Pieter

praktijkhouders van ergotherapiepraktijk ‘De Oplossing’, gelegen aan het H.Hartplein in Veghel. De praktijk bestaat 5 jaar en maakt daar een feestweek van voor cliënten, verwijzers, scholen, partners en andere betrokkenen. De praktijk is bijzonder, hun doelgroep is namelijk kinderen van 0 tot ongeveer 18 jaar.

Intro
Bij ergotherapie denken mensen vaak alleen aan hulpmiddelen voor en training bij functiebeperkingen zoals zitten,bukken, lopen, grijpen. Ergotherapie bij kinderen heeft echter een breder spectrum. Vicky en Femke lichten een tipje van de sluier op.

IMG_2436 Wie is Femke?
Mijn man is Geert, we wonen in Berghem en onze dochter is bijna 4 jaar. Ik ben een actieveling: scouting, voetbal, wandelen, fietsen, skeeleren, maar ook eten en kletsen. In Amsterdam heb ik mijn studie gevolgd. Een jaar vrijwilligerswerk in Ghana heeft me veel ervaringen opgeleverd. Na 3 jaar in Duitsland en 4 jaar in Nederland in de ergotherapie gewerkt te hebben, ben ik in 2010 in Veghel met een eigen praktijk begonnen. Sinds 2 jaar zitten we ook in Oss.

En Vicky?
Met Ronald heb ik twee kinderen. We wonen in Heesch. Mijn studie heb ik in Heerlen gevolgd. Een half jaar Afrika leverde me veel op en ik deed ervaring op in een revalidatiecentrum in Tilburg. Ik ben graag creatief bezig en ben turnjuffrouw. Onlangs was ik in Los Angelos bij de Special Olympics. Een heel leuke en leerzame ervaring!

Probeer eens kort te zeggen wat ergotherapie met kinderen tot doel heeft.
Tja . . . goede vraag. We willen bereiken dat een kind, dat bij ons in behandeling komt, na een tijd weer goed functioneert op school, in de klas, thuis of in andere sociale verbanden. Als een kind bij ons wordt aangemeld, kijken we eerst of we met de hulpvraag probleem iets kunnen of dat we moeten doorverwijzen.Dan maken we in overleg met ouders een plan van aanpak, waarbij de verwijzer wordt geïnformeerd. Daarna gaan we in het bijzijn van de ouder in één van de behandelkamers aan de slag. Meestal 1x per week, soms een jaar lang. Soms individueel en een andere keer in een klein groepje.

Hoeveel kinderen zijn er nu in behandeling?
Ongeveer 100 in Veghel en Oss samen.

Wat is er zoal met die kinderen aan de hand?
Op het eerste oog zijn het gewone kinderen. Niks bijzonders, maar op school of thuis zijn er problemen gerezen in het verwerken van prikkels, gedrag, motoriek. Vaak is het een complexe problematiek. Via de school, een psycholoog of huisarts worden ze naar ons verwezen. Het kan liggen tussen huil-baby’s, motoriekproblemen, schrijfproblemen, problemen in het planmatig werken tot ongecontroleerd gedrag.

Door de invoering van Passend Onderwijs en de meer individuele benadering op school, krijgen we ook meer hulpvragen uit het onderwijs. We bieden workshops voor de leerkrachten. De samenwerking met scholen willen we intensiveren. Het uiteindelijk doel blijft dat kinderen zo optimaal mogelijk kunnen participeren in de groep.

Wie betaalt de kosten?
De zorgverzekering en soms de particulier zelf. De zorgverzekering controleert ons op onze voorzieningen, kwaliteit en personeel. Dat is een waarborg voor goede kwaliteit, waarbij we allemaal staan ingeschreven bij Het Kwaliteitsregister voor paramedici.

IMG_2440

Hoe ziet de praktijk er uit?
Een kindvriendelijke wachtkamer en 3 behandelkamers. Soms vind de therapie ook thuis plaats. We gebruiken allerlei hulpmiddelen om het uiteindelijke doel te bereiken: kralen, knutselspullen, schommels, klimrek, skippybal. We zijn heel erg praktisch bezig met veel doe-dingen en soms ook gesprekken.

Jullie naam “De Oplossing” is wel erg pretentieus?
Nou ja . . . we bedoelen dat we steeds zoeken naar de juiste aanpak bij elk kind. Niet dat we de waarheid alleen in pacht hebben. Integendeel, we proberen de puzzel samen met betrokkenen op te lossen.

Wat houdt het feest in?
Drie dagen feest. De eerste dag voor collegae,verwijzers en partners. De tweede dag is met name voor de scholen. En de laatste dag voor kinderen, genodigden en tot slot een personeelsuitje.

Tot slot
Uw reporter trof in Femke en Vicky twee enthousiaste stuurlui, die weten waar ze het over hebben en ook hun grenzen kennen. Ze zijn onderdeel van een jong, gedreven team. Proficiat met dit lustrum en succes in de toekomst.

IMG_2439   IMG_2438
IMG_2437  IMG_2434

Share

Pieter schuift aan bij Jan Neggers

image

. . . initiator, stimulator en mede-organisator van de eerste burendag in Veghel-Zuid.

Intro
Burendag is een jaarlijks terugkerend feest dat je samen viert met je buren op de 4e zaterdag in september. Dit jaar viel Burendag op 26 september. Het is een dag waarop je gezellig samen komt en waarbij veel mensen iets goeds doen voor elkaar in de buurt.

10 jaar Burendag
2015 is een bijzonder jaar. Burendag bestaat namelijk 10 jaar en dat mag gevierd worden! Wat ooit begon als een dag waarop 500 buurten meededen, is uitgegroeid tot een landelijk fenomeen. Inmiddels vieren ieder jaar bijna 1 miljoen mensen Burendag. Dit is jouw moment om samen met de buurt een mooi jubileumfeest op te zetten. Het Oranjefonds en Douwe Egberts ondersteunen plaatselijke initiatieven.

Stel je even voor Jan
Ik ben een echte Veghelaar, geboren en getogen. En ik ben 77 jaar lang tot tevredenheid in Veghel gebleven. Ik ben bouwkundig uitvoerder en heb jarenlang bij de CHV gewerkt als chef van de onderhoudsdienst bouwkundige afdeling. In 1981 ben ik van vrijwilliger bij de brandweer overgestapt naar beroepsdienst. In 1984 ben ik aangesteld als commandant. Ik ben graag lekker actief bezig met mensen: wandelen, muziek maken, organiseren, vakanties. Met muziek ben ik opgegroeid. Op mijn 12e speelde ik al tuba bij de harmonie. Ik speelde bij voormalig dweilorkest ’Nievaneiges’ en nu speel ik bij ‘De Moesmulders’ en seniorenorkest ‘Eigenwijs’.

Jan, jij bent de drijvende kracht achter de eerste burendag in Veghel-Zuid. Hoe ben je te werk gegaan?
De leefbaarheid in een wijk/buurt is tegenwoordig een hot item. De overheid wil hierin investeren. Plaatselijke initiatieven worden dan ook ondersteund. Zo zijn we met een groepje enthousiastelingen begonnen met de verplaatsing van de jeux de boulesbaan naar de Groen van Prinstererlaan. De wijkraad en buurtgenoten waren enthousiast. De gemeente en wooncorporatie Area ondersteunen ons initiatief. Daarna hebben we het grasveld gerenoveerd voor volleybal of andere activiteiten. Toen dat klaar was ontstond het idee om mee te doen aan de landelijke burendag.

BURENDAG VEGHEL-ZUID 2015 Noem jullie activiteiten eens
Jeux de boulestoernooi voor de volwassenen en spelletjes voor de kinderen en als afsluiting speelde seniorenorkest “Eigenwijs”. We waren gezellig bezig van 10.00-16.00 uur met een hapje en een drankje. En……met volop zon. Een geweldig sfeertje. Drie gastmuzikanten uit onze buurt speelden met het orkest mee: Irene van Berkel, Ton Hermes en Diana Janssen.En dat allemaal voor 2.50 euro pp. En…..attent, dat Margriet Brauner, wethouder van Veghel, ook even acte de présence gaf.

IMG_2414

Jan, dit kost een heleboel tijd en moeite. Wat is je drive?
Plezier en nog eens plezier! Veel handen maken licht werk en dat allemaal met een lach en de woorden ‘O, dat doe ik wel even.’

Wat zijn jullie ervaringen en hoe is de reactie van de buurtbewoners?
We hebben alleen maar positieve geluiden gehoord. Het smaakt naar meer. Mensen leren elkaar kennen, durven een beroep op elkaar te doen. We gaan dit volgend jaar verder uitbouwen. Misschien kunnen we de publiciteit vooraf wat verbeteren. We gaan alles nog even evalueren. Het orkest ‘Eigenwijs’ wil graag ook in contact komen met andere wijken om dan bij bijzondere gelegenheden met hun muziek de zaak op te luisteren. De muziek van orkest ‘Eigenwijs’ kan een sfeer verhogende en verbindende factor zijn.

Tot slot
Uw reporter trof in Jan Neggers een mensenmens pur sang. Een man die met een lach de handen uit de mouwen steekt om de wereld wat gezelliger en leefbaarder te maken.

IMG_2419

IMG_2417

IMG_2425

Share

Pieter schuift aan bij Lidou van Beurden

Pieter Zij is een van de voortrekkers van insectentuin Geerbos. De tuin bestaat dit jaar 25 jaar, een jubileum dus.

Intro
Het Geerbos ligt verscholen achter de hockeyvelden van Geel-Zwart in Veghel, Middegaal 39. De weg naar de tuin is met gele borden aangegeven vanaf het voormalige ziekenhuis. De leden van een werkgroep, bekend onder de IVN’ers als de Geerboswroeters, onderhouden de insectentuin in het Geerbos. In deze verwilderde tuin is schuil- en nestgelegenheid gecreëerd voor solitaire bijen en wespen. Het IVN in Veghel beheert een bijzonder soort heemtuin. Alles is afgestemd op het welzijn van solitair levende bijen en wespen.

Op een openbaar toegankelijk terrein van 2400 m² biedt de tuin nestgelegenheid en voedsel voor deze groepen insecten. Het idee werd geboren toen de gemeente Veghel een park wilde aanleggen van snelgroeiende populieren. Het IVN-Veghel kreeg op verzoek toestemming om een deel van het park te benutten voor een insectentuin.

Het basisontwerp is van Pieter van Breugel. De solitaire bijen en wespen maken voor hun nesten gebruik van gangen in hout en zand. In de tuin werden daarom boomstronken en balken met nestgangen geplaatst: de insectenflats. Als nestgelegenheid dienen tevens muren van gestapelde dakpannen met zand ertussen, allerlei zandheuvels en plekken met leem.In de tuin ligt ook een akkertje. Bij de plantkeuze is rekening gehouden met soorten bloemen die stuifmeel en nectar leveren. Ze zijn bij voorkeur afkomstig uit de regio.
Het onderhoud wordt uitgevoerd door de Geerboswroeters. Een van de trouwe IVN-bouwers aan dit natuurparadijsje is Lidou van Beurden. Reden om met haar bij te praten over de insectentuin, haar passie en de toekomst van de tuin.

IMG_2391 Lidou, stel je even voor
Ik ben 69 en opgegroeid in Rotterdam. Op de tekenacademie in Tilburg ontmoette ik destijds mijn man Peter. Na ons trouwen in Tilburg, verhuisden we naar het Biesbospark in Veghel en nu wonen we al jaren in Mariaheide. Bij de CHV heb ik op kantoor gewerkt. We hebben 2 kinderen, Martijn en Miriam. Ik ben 13 jaar als leidster bij de jeugdnatuurwacht in Mariaheide geweest. Maar mijn gebrek aan kennis van de natuur, heeft er toe geleid dat ik lid ben geworden van het IVN. Ik heb Peter ook enthousiast gemaakt. En nu zijn de rollen omgekeerd: als ik iets niet weet, kan ik bij hem terecht.

Waar komt je passie voor de natuur vandaan?
Door mijn activiteiten bij de jeugdnatuurwacht.. Ik kwam in contact met Pieter van Breugel via een natuurcursus en met andere enthousiastelingen begonnen we aan de insectentuin. Dat werkte aanstekelijk op mij.

De insectentuin bestaat 25 jaar. Hoe is het begonnen?
Hier op deze plek was 25 jaar geleden het Geerbospark aangeplant met jonge populieren. Tussen die bomen groeide een zee van bloemen: boterbloemen en koekoeksbloemen. Een gedeelte, waar maïs had gestaan mochten wij gebruiken voor een insectentuin.

Er was veel mest opgebracht. Pitrus en kweek overwoekerde de akker. We begonnen de grond op te schonen: kweek, brandnetels en pitrus verwijderen, maaien van gras en de boel afvoeren. Wim Schoo, hoofd plantsoenendienst, hoofd Jeugdnatuurwacht en Pieter van Breugel waren de regisseurs.

Stukje bij stukje werd er opgeschoond en de grond werd verarmd. Er was in de loop der tijden heel veel mest opgebracht.We verzamelden en kochten een grote variatie aan zaden. We bouwden muurtjes en maakten zandheuvels. Gelukkig ging een voorlopig bouwplan in dit gebied niet door.

IMG_2387

Hoelang werk je al in de insectentuin?
Al 25 jaar, ik ben er vanaf het begin bij betrokken geweest, het is een beetje mijn kindje. Nu ben ik er praktisch elke zaterdag van 9.30-18.00 en dan kan ik nog moeilijk wegkomen. Het is mijn paradijsje. Ik zit vol plannetjes. Zelfs ’s nachts lig ik te denken hoe ik dingen kan aanpakken. Zaterdags komen ook andere IVN-ers helpen, in het bijzonder Annie. Vier keer per jaar hebben we een Geerboswerkdag voor het zwaardere werk: knotten, spitten, maaien, paden aanleggen. Dan komen er meer helpers.

Wat is het doel?
Op de eerste plaats willen we een ruimte en goede omstandigheden scheppen voor solitaire bijen en wespen. Verder vinden we educatie belangrijk. Wij zijn er van overtuigd, dat we door mensen direct in contact te brengen met de natuur ,een bewustwording op gang brengen van de waarde van de natuur. Daarom laten we jong en oud de natuur van dichtbij beleven.

Hebben jullie hulp van gemeente, provincie of overheid?
Nee, wat betreft geld of subsidie niet. De gemeente is ons wel goedgezind en faciliteert soms een zitbank of iets dergelijks. We hebben een klein budget vanuit het IVN.

Hoe zijn de feestelijkheden i.v.m. het 25-jarig jubileum verlopen?
Het was een gezellige drukte. Mia had gezorgd voor een tent met infomateriaal. Verder stond er een tent met drankjes. IVN-gidsen gaven uitleg over de tuin en zijn bewoners En . . . bijenvereniging Ambrosius had een demonstratiebijenkast meegenomen en er werd tekst en uitleg gegeven over bijen en de activiteiten van de vereniging.De tuin was op zijn mooist met al die bloeiende planten. En het was prima weer.

Hoe zie je de toekomst? Wat hoop en verwacht je?
Alles valt of staat met voldoende mensen en vooral enthousiasme om dit paradijsje in stand te houden. Wij moeten dat natuurgevoel overbrengen op jonge mensen, ze enthousiasmeren om het straks van ons weer over te nemen. In de winter denk ik wel eens: “Hoe moet dat straks weer?”  Er is veel werk. Maar als ik dan in de lente en zomer de explosie van bloemen, kruiden en andere planten zie, waar de insecten zich aan te goed doen, word ik blij, enthousiast en krijg ik weer nieuwe ideeën. Nee, deze tuin laat me niet los.

IMG_2388

Tot slot
Uw reporter trof in Lidou een bezielde ambassadeur voor de natuur. Ze bleef vertellen . . . maar ik moest er een eind aan maken.
De insectentuin is gratis en vrij toegankelijk. Honden zijn verboden. Rondleidingen zijn mogelijk op afspraak. In de tuin staan informatieborden. Een brochure over nest-hulp voor solitaire bijen en wespen is verkrijgbaar. Een maal per jaar is er een open dag. Er worden verschillende kinderactiviteiten georganiseerd.

Meer weten: www.ivn-veghel.nl
Werkgroepen – Geerbos en Insectentuin
Contactpersoon: Lidou van Beurden 0413-365712 of penlivanbeurden@ziggo.nl

Share

Pieter schuift aan bij tennistrainer Mike Martin

Pieter . . . in de hele regio en ook landelijk bekende tennistrainer Mike Martin. Een van de belangrijkste verenigingen waar Mike zijn tennislessen geeft is de jubilerende TV Frisselstein in Veghel.

Intro
TV Frisselstein heeft binnenkort groot feest. De vereniging bestaat 60 jaar. Het is de moeite waard om even stil te staan bij de rijke historie van deze club. En . . . het tennispaviljoen heeft een ware metamorfose ondergaan en wordt 11/12 juli officieel geopend. Trainer Mike wil graag zijn visie op tennis en het verenigingsleven met de lezer delen.

Mike, wil je jezelf even voorstellen?
Nee, eigenlijk niet. Die feitelijke gegevens over mijn persoon zijn niet interessant en veelal al bekend bij tennissers. Ik heb het liever over wat ik de laatste maanden bij TV Frisselstein heb gezien.

Mike mei 2015 In augustus 1978 zette ik als 20 jarige stagiaire van de Cios-opleiding mijn eerste stappen op het gravel van TV Frisselstein. Ik kwam met de fiets van Den Bosch en had alleen maar een fiets, een tennisracket en twee blikken ballen. Mijn organisatie heeft met een onderbreking van enkele jaren steeds voor TV Frisselstein gewerkt.

Wat wil je ons dan vertellen?
Het is nu 2015. Mijn leeftijd kun je wel uitrekenen. Maar belangrijker zijn de ervaringen die ik bij TV Frisselstein in al die jaren heb opgedaan. Ik ben hier vaak van ’s morgens 8 uur tot soms ’s avonds 23 uur aan het werk en zie veel. Mijn pupillen werden van kinderen, jongeren, vaders en moeders en zelfs opa en oma. Het was een gratis opleiding voor mij “Hoe ga je om met verschillende leeftijden en generaties.” Daar ben ik de club heel dankbaar voor.

Mike, je geeft les bij wel 10 tennisverenigingen. Wat valt je op bij TV Frisselstein?
Ik kijk even terug naar de afgelopen maanden. Van de morgen tot laat in de avond zag ik een grote vitaliteit in de vereniging. Bestuur, commissieleden, vrijwilligers waren en zijn actief om het paviljoen gestalte te geven en er mooi uit te laten zien. De draagkracht onder de leden groeit. Alle leeftijdsgroepen zijn ook vertegenwoordigd. De opa’s slopen, ruimen, schoffelen. De oma’s wassen de ramen en poetsen er op los. Het jonge bestuur is een krachtige motor. Je ziet weer meer dertig en veertigers op de baan. Twintigers heb ik jarenlang nauwelijks gezien . . . ze zijn er weer en het aantal jeugdleden neemt toe. Allemaal tekenen van een opbloeiende vereniging. De club krijgt een breed draagvlak. De trainingsomvang groeit. Hierdoor gaat het spelniveau ook naar een hoger plan. En . . . successen maken kinderen warm voor de tennissport.

Je hecht veel waarde aan betrokkenheid, het clubgevoel en sfeer.
Inderdaad. Door individualisme en privatisering neemt de betrokkenheid van de leden vaak af. Daarom is het gezamenlijk uit de grond stampen van het paviljoen zo belangrijk. Een paviljoen is een centraal punt in een club. Daar kunnen we samen trots op zijn. Het gevoel “dat hebben we samen toch mooi geflikt.” Dat kweekt goodwill en werkt stimulerend. Een sterke, stabiele vereniging is een voorwaarde om ieders sportieve talenten tot ontwikkeling te laten komen.

Je bent een alom gewaardeerde trainer. Waar zou hem dat in kunnen zitten?
Op de eerste plaats heb ik voortdurend mijn methodiek aangepast. Op de tweede plaats wordt mijn pedagogische aanpak – soms na wat kritiek en tegensputteren – als het juiste gezien en als prettig ervaren.

Kinderen handelen vaak vanuit hun gevoel, hun instinct. Ze reageren primair. Ze willen van alles, maar kunnen voorwaarden en gevolgen vaak niet overzien.

Ik ben strikt, consequent. Ik zorg voor structuur en discipline. En . . . Mike is Mike. Ik speel geen rol, ik doe zoals ik echt ben. Deze authenticiteit wordt op termijn heel erg op prijs gesteld. En dat leidt weer tot een natuurlijk gezag, waarmee ik de tennistechnieken aan de man kan brengen.

Tot slot
Mike is Mike. Hij beantwoordde niet mijn van te voren opgestelde vragen, maar gaf aan wat hij belangrijk achtte. Mike, bedankt uw reporter heeft dat gewaardeerd. Hij wenst je nog vele gezonde jaren bij TV Frisselstein.

Share

Pieter schuift aan bij nationaal en internationaal tennisfenomeen Miriam Oremans

Pieter Zij speelde en trainde jarenlang bij de jubilerende tennisvereniging Frisselstein. Tevens is Miriam lid van verdienste van genoemde club.

Intro
In het weekend van 11-12 juli is het dubbelfeest bij TV Frisselstein vanwege de officiële opening van het totaal gerenoveerde paviljoen en de 60e verjaardag van de vereniging. Reden genoeg om met Miriam te praten over tennis in het algemeen en Frisselstein in het bijzonder.

Stel je kort even voor, Miriam.
Mijn geboortejaar is 1972 en mijn wieg stond in Berlicum. Na de basisschool, heb ik de mavo gevolgd in Den Bosch. Mijn hobby’s waren paardrijden en tennis. Op mijn 12e heb ik definitief gekozen voor de tennissport. Ons gezin woont in Erp. Wij hebben twee kinderen van 10 en 7 jaar. Zij tennissen ,maar doen ook aan andere sporten. Van 1989-2002 was ik tennisprofessional . Nu geef ik privétraining bij de tennisschool van Mike en ik heb een eigen voedingsdeskundigenpraktijk 2befit4life. Centraal staat het realiseren van een blijvende, gezonde levensstijl d.m.v. voeding en sport.

Miriam OremansHoe is het allemaal begonnen?
Mijn ouders hadden een drukke slagerij, altijd werken dus. Alleen op zondagmorgen werd er getennist. Aanvankelijk sloeg ik wat tegen de oefenmuur als een soort uitlaatklep, terwijl mijn ouders een partijtje speelden. De tennisbanen lagen “achter het huis’, gemakkelijk dus en op mijn 10e werd ik lid en was ik dagelijks op de baan te vinden. Ik vond het gewoon leuk.

Hoe kwam je in Veghel bij TV Frisselstein?
Mijn trainer in Berlicum werd Mike. En . . . Mike begon een tennisschool in Veghel. Ik was zo gecharmeerd van zijn aanpak dat ik hem achterna ben gegaan en ik ben altijd lid van Frisselstein gebleven.

Hoe kwam je op topniveau?
Daar rolde ik als volgt in. Iemand in Berlicum had me zien spelen en was blijkbaar onder de indruk en zij heeft me voorgedragen aan de Bond. Ik ging toernooien spelen, trainde hard en maakte steeds meer progressie. Mijn ouders zijn cum laude geslaagd voor hun begeleiding. Mijn vader stond ’s morgens om 4 uur op om voorbereidend werk te verrichten in de slagerij, zodat hij ‘s middags tijd voor mij vrij kon maken om mij naar de training te rijden.

Zet je grote successen eens op een rijtje.
5x finale WTA-tour, waarvan twee keer in Rosmalen. 2x vierde ronde Wimbledon. 1x de Fed-cupfinale in 1997, finale mix-dubbel met Jacco Elting in 1992, halve finale damesdubbel met Kristie Boogert Wimbledon 1997 en zilver op Olympische Spelen Sydney 2000.

Je hebt een sterke band met Frisselstein. Hoe komt dat?
Die band is al dertig jaar oud. De tennisschool van Mike Martin maakte furore en haalde het maximale uit jonge talenten. Met zijn vooruitstrevende aanpak en inspirerende persoonlijkheid stuwde hij TV Frisselstein in 1988 op naar de eredivisie. Van ver buiten Veghel kwam men trainen bij Mike. Er was ook een geweldige saamhorigheid: competitieteams kwamen na afloop van de wedstrijden bij elkaar in het paviljoen. Een echte clubsfeer!Miriam geeft les op gravel

Wat moet je in je hebben om een topper te worden?
Ik noem altijd vijf pijlers, waarop succes steunt: plezier in het spel, respect voor de tegenstander en alles om je heen, een goede discipline, 100% inzet en een goede verliezer zijn.

Het dubbelfeest van TV Frisselstein wordt gevierd in het weekend van 11-12 juli. Ben je daar bij  betrokken?
Uiteraard voel ik me betrokken en zal ik er zijn. Wat ik vooral zo mooi vind is, dat zoveel vrijwilligers belangeloos het paviljoen hebben gerenoveerd. Het heeft nu een moderne look, onwijs mooi gedaan. Die clubsfeer herinnert me aan vroegere tijden. Dat vind ik prachtig. Chapeau!

Spelen op kunstgras

Spelen op kunstgras

Paviljoen binnen

Paviljoen interieur

Share

Pieter schuift aan bij Marinus van Aarle

Pieter de Eerdeburger van 2015, Marinus van Aarle en zijn vrouw Dini. Marinus werd op de nieuwjaarsbijeenkomst volkomen verrast met deze eervolle titel. De titel past ook heel mooi bij de omvormingsgedachte van het Kabinet Rutte van een verzorgingsstaat naar een participatiesamenleving.

Intro
Op het einde van een kalenderjaar wordt overal de balans opgemaakt, soms in de vorm van verkiezingen: de beste sporter, de moedigste mens, de mooiste reclamespot. Zo kiest het kerkdorp Eerde elk jaar de Eerdeburger. Dat is iemand die veel voor het dorp betekent. Dit jaar is dat Marinus van Aarle. Vandaar dit gesprek met Marinus en zijn vrouw, gemoedelijk aan de keukentafel.

marinus en Dini van Aarle_1 Marinus, je stond al uitgebreid in het Brabants Dagblad en op Kliknieuws. Maar stel je hier ook even voor.
Ik ben 69 jaar geleden geboren in Den Dungen. Na de lagere school ben ik naar de landbouwschool in Schijndel gegaan. Ik wilde broeder en tuinman worden bij het Damiaancollege. Broeder ben ik niet geworden, maar van de natuur heb ik wel mijn beroep kunnen maken bij o.a. de gemeente Den Bosch en Schijndel. We hebben samen vier kinderen en vier kleinkinderen. Onze zoon Wim is op 14-jarige leeftijd hier vlakbij bij het oversteken van de Eerdsebaan verongelukt. De kinderen zijn allemaal uitgevlogen en wij zitten tevreden samen nog op ons oude, vertrouwde nest. Maar we zitten niet stil.

Wat doen jullie zoal, dat je de titel Eerdeburger wordt toegekend?
Ja, waar zullen we beginnen? Sommige dingen doen we samen en andere doet Marinus alleen. Zojuist hebben we in de kerk de kerstversiering opgeruimd. We zorgen met een groep dat het hele jaar door de kerk versierd wordt. Marinus is ook lector en doet woord- en communiediensten.

De_Pompon_Vlag_576_768 Marinus vertelt verder: ” De Dahliavereniging heb ik 40 jaar geleden medeopgericht en ik ben altijd voorzitter geweest. Er zijn ruim 30 leden en we houden wedstrijden om de mooiste tuin, het fraaiste bloemstuk. We zijn aangesloten bij de landelijke vereniging.” Muziek trekt me, ik zing in het koor Cantado en het ouderenkoor en speel mondharmonica. De natuur was belangrijk in mijn werk, maar ook daarbuiten. Ik hou tuinen bij van mensen die dat zelf niet meer kunnen en ik zorg ook dat de omgeving van de molen en het Airborn-monument er netjes uitzien: gras maaien, heg knippen en op tijd een bloemetje.

Ik ben lid van natuurgroep “Eerdse Bergen” en in samenwerking met Staatsbosbeheer houden we de Eerdse natuur schoon en mooi. De EHBO van Eerde komt zonodig in actie en daar steek ik mijn handen ook uit de mouwen.

Het is een hele reeks van activiteiten. Waarom doe je dit allemaal, wat drijft je?
In koor antwoorden ze:“Geen idee, dat groeit zo. De mensen komen op je af, ze weten ons te vinden en wij hebben er zin in. Mooier kan toch niet.”

Wat vinden jullie van deze onderscheiding?
In 2010 lid van de orde van Oranje-Nassau, dat was al prachtig en nu dit nog. Het hoeft niet van ons, maar het geeft wel voldoening.Het is ook een mooie stimulans om zo verder te gaan.

Willen jullie nog iets zeggen zo aan het begin van het nieuwe jaar?
Na een korte stilte zegt Marinus: “ Ik hoop dat we gezond blijven en kunnen helpen dat veel mensen gelukkig zijn of worden. We gaon zo mar dur.” Dat is ook de kerstgedachte. Na donkere dagen komt altijd weer het licht en de lente.We hebben al veel meegemaakt in de familie, maar dat geloof dat er weer licht komt, weer toekomst is, houdt ons op de been.

Treffend is in dit verband een fragment uit een gedicht dat Marinus schreef na het verlies van zijn zoon Wim.

Even leek de wereld te vergaan. Alle deuren leken dicht te slaan. Met een klap was Wim uit ons leven.Hij die zoveel geluk wist te geven. Als een nachtmerrie komt het over je heen. Je voelt je zo ellendig, zo alleen. Je vraagt aan God,waarom moet dat. Hebben we dan niet genoeg gehad.De hulp die we krijgen is enorm,van alle kanten en in vele vorm. Kaarten,bloemen,het is onvoorstelbaar. Steun , medeleven,dik voorelkaar. Je wordt gedwongen door te gaan en niet stil te blijven staan.

Tot slot
En dat moet ik toch even zeggen oppert Marinus als slotwoord: “ Ik ben de auto, mij zien ze in Eerde het meest, maar mijn vrouw Dini is de motor. En zonder motor loopt deze auto niet.”

De_Pompon_Gastvrij_2011_580_435

Share

Pieter schuift aan bij Sint Nicolaas

. . .  de goedheilige man uit Spanje. Hij is met zijn gevolg aangekomen in Gouda, Amsterdam en natuurlijk ook in Veghel. Een goede reden om hem eens te vragen naar zijn ervaringen over zijn intocht in Nederland en speciaal in Veghel.

Intro
Sinterklaas of Sint-Nicolaas is de hoofdfiguur van het gelijknamige jaarlijkse volksfeest dat op 5 december in Nederland en in enkele (voormalige) Nederlandse koloniën, en op 6 december in België wordt gevierd. Deze moderne vorm van het sinterklaasfeest komt waarschijnlijk voort uit het prentenboekje Sint Nicolaas en zijn knecht (1850) van de onderwijzer Jan Schenkman (1806 – 1863), maar het kinderfeest heeft een veel oudere oorsprong. Het personage is een statige oude man met witte baard en haren, rode mijter en mantel. Hij rijdt op een witte schimmel, en heeft een of meer helpers, Zwarte Piet(en). In verschillende delen van Europa wordt het kinderfeest van Sint-Nicolaas eveneens gevierd, maar de invulling van de folklore verschilt per streek. De twee belangrijkste verschillen zijn de manier waarop Sinterklaas arriveert, en het uiterlijk van zijn knechten.
.

Nu is het uiterlijk van de Pieten een hot item geworden, waarbij voor- en tegenstanders van Zwarte Piet elkaar in woord en gebaar naar het leven staan. Standpunten verharden zich tot een muur. Intussen genieten de kinderen gewoon van een mooi, ouderwets kinderfeest. Reden om de Sint en zijn hoofdpiet eens te vragen naar zijn ervaring en mening.

Dag Sinterklaas, kunt U iets over U zelf vertellen?
Nou ja, wat moet ik over mezelf vertellen. De kinderen kennen mij intussen wel als een kindervriend, die cadeautjes brengt en wat lekkers. Ik ben stokoud en het hele feest is best vermoeiend, maar gelukkig heb ik vlotte en jonge Zwarte Pieten, die veel werk verzetten.

DSC08075

En hoe zijn Uw eerste ervaringen in Nederland?
Ik zie op de eerste plaats veel enthousiaste kinderen, die me toeroepen en zingen. Natuurlijk zag ik ook wat mensen met protestborden met antizwarte Piet teksten. Maar ja, Nederland is een tolerant land, iedereen mag zijn stem laten horen als het maar netjes en volgens de regels gaat. Gelukkig hebben mijn Pieten nergens last van, ze schieten niet in de stress, ze doen gewoon hun werk. Ik betaal hen ook goed, het zijn geen zwartwerkers hoor.

DSC08085

En hebt U de ontvangst in de Veghelse haven mooi gevonden?
Jazeker, Veghel heeft een traditie hoog te houden. Het is hier altijd een drukte van belang. En elk jaar heeft het comité weer voor een leuke stunt gezorgd. Eerst waren er een heleboel van die gekke, ouderwets gezellige Pieten die aanmeerden. Toen zag ik de Lange Piet die op twee waterstralen door de haven vloog om te kijken of hij mij al kon zien. Jazeker, in de verte! Maar toen maakte hij een slippertje en via een paar vreemde caramboles ging hij kopje onder. Gaf niks, een beetje water kon het feest niet bederven. Terwijl ik verwelkomd werd door burgemeester Adema en enkele postduiven naar Spanje werden gestuurd om mijnveilige aankomst in Veghel te door te geven, waren op straat al een heleboel Pieten de kinderen aan het vermaken met hun vreemde machines, gekke fietsen, grappige capriolen én natuurlijk snoepgoed.

DSC08127

Wat is U het meest opgevallen, hoofdpiet?
Er stonden dikke rijen met verwachtingsvolle kinderen in Veghel aan de haven, ondanks de regen. Ik zag ze genieten, ze werden niet teleurgesteld, evenmin als de ouders. Toen Sinterklaas van de boot stapte, nam hij uitgebreid de tijd om zoveel mogelijk kinderen een hand te geven. Mijn baas heeft gezorgd voor een hele schare aan collega’s, veel muzikale en sportieve Pieten. Mijn medepieten maken sprongen in de lucht, leerden kinderen in het Spaans tot drie te tellen of deelden gewoon pepernoten uit. Er werd gezongen, gegeten en vooral genoten door groot en klein. Zelfs de regen kan het publiek niet deren. De politie liep lekker onbezorgd en lachend te surveilleren. Zo moet het, toch!

Tot slot
Uw reporter is trots op Veghel en is het comité dankbaar voor alle werk wat is verzet om er een geweldig feest van te maken.

DSC08129

Share

Pieter schuift aan bij Lilian Verhoeven

. . . van Fysiomaatwerk Veghel .
Onlangs heeft de HCA=Health Care Auditory geoordeeld dat Fysiomaatwerk Veghel als enige in Veghel voldoet aan de Plus auditcriteria 2015. Reden genoeg om eens te praten met Lilian over de auditcriteria, de procedure en het streven naar voortdurende kwaliteitsverbetering.

Intro
Een audit is een kritisch onderzoek naar de bedrijfsvoering. Alle relevante bedrijfsprocessen worden via objectieve criteria en vragenlijsten in beeld gebracht. Dit wordt gedaan door bevoegde auditoren van HCA. Er wordt gekeken naar: praktijkinrichting, veiligheid, hygiëne, kwaliteitsregistratie, dossiers en andere geldende eisen in de beroepsgroep. Het is een scan van het bedrijf en zo nodig worden verbeter-/verandertrajecten aangegeven.
Om de objectiviteit van een kwaliteitsaudit zo veel mogelijk te waarborgen wordt van een auditor een onafhankelijke opstelling verwacht. Deze opstelling is nodig om te voorkomen dat de belangen van de organisatie in het gedrang komen en persoonlijke- of afdelingsbelangen de boventoon gaan voeren. Een onafhankelijke opstelling is voor een externe auditor eenvoudig te realiseren.Meestal komen er 2 auditoren, het zijn fysiotherapeuten met een opleiding tot auditor. Zij werken voor een auditbureau en worden ingeschakeld door de zorgverzekeraars.

Lilian, wil je je even voorstellen?
Natuurlijk. Ik ben 47 jaar geleden geboren in Den Bosch, maar opgegroeid in Veghel. Het Franciscus-/ en Zwijsencollege hebben me mede gevormd. Mijn beroepsopleiding heb ik genoten in Den Bosch, HBO-fysiotherapie. Daarna heb ik nog in de avonduren en weekenden diploma’s Manuele therapie, mijn Master Manuele therapie en Arbeidstherapie behaald. In ons vak moet je blijven leren. Nu specialiseer ik me via Schouder-/rugnetwerk ZO-Nederland en in de specifieke motoriek, die nodig is in de golfsport. Ik heb nu al een kwart eeuw ervaring in dit werk. Na een aantal jaren in praktijk Goossens in Rosmalen en na en een periode van samenwerking met Pieter de Bruin in Veghel, ben ik voor mezelf begonnen. Nu werk ik al 16 jaar prima samen met Marc van den Berg. Onze praktijk is geleidelijk aan flink gegroeid, maar groot worden is niet ons doel. Samen met mijn man Ton hebben we 2 dochters en een zoon en we wonen tot tevredenheid op de Scheifelaar in Veghel. Onze vrije tijd besteden we aan golfen, wandelen, reizen en we houden van een Bourgondisch leven.

DSC_1686Lilian Verhoeven en Marc van den Berg 

Fysiomaatwerk werkt samen met collega’s in de regio?
De fysiomaatwerkpraktijken in de regio zijn zelfstandige praktijken en werken op beperkte schaal samen. De kwalificatie Pluspraktijk moet iedere praktijk zelf verwerven.

Kun je kort een beeld schetsen van Fysiomaatwerk Veghel?
Je kunt ons vinden op het Stadhuisplein in Veghel nabij het stadhuis en de Blauwe Kei. De praktijk is van Marc van den Berg en mij. We vormen een team van 8 mensen: 7 fysiotherapeuten en een secretaresse. We bieden: Algemene fysiotherapie, Manuele therapie, COPD-training, Training bij vaatproblemen, Arbeidstherapie, Oedeemtherapie, Sportrevalidatie, Handtherapie, Geriatrie en Medische trainingstherapie.

Wat moet je doen om het certificaat Pluspraktijk te verwerven?
Eigenlijk is de centrale vraag “Hoe borgen jullie de kwaliteit”. Er bestaat een basiscertificering, waaraan bijna elke praktijk moet voldoen. Wij zijn de enige praktijk in Veghel die dit extra certificaat heeft behaald. Een auditor van HCA heeft onze praktijk flink “doorgezaagd” op allerlei aspecten zoals: praktijkorganisatie en accommodatie, hygiëne, privacy en veiligheid, wet en regelgeving, klachtenregeling, beleidsplan en jaarverslag. Steekproefsgewijs worden dossiers doorgenomen.

Wat betekent deze certificering voor jullie? Wat merkt de cliënt hiervan?
Uiteraard zijn we er als team heel blij mee. De cliënt zal onze betrokkenheid en alertheid voelen. We steken in op kwaliteit en resultaat . Ons motto is: doelgerichte zorg volgens geldende richtlijnen om mensen met klachten aan het bewegingsapparaat zo goed mogelijk te helpen.

Tot slot
Uw reporter is getroffen door het enthousiasme en de drive van Lilian en Marc en hun haar team om zich steeds aan te passen aan nieuwe technische en wetenschappelijke ontwikkelingen.
Meer weten, www.veghel@fysiomaatwerk.nl

Share

Pieter schuift aan bij Jan Hazelberg

. . . nieuwe koning van het St.Barbaragilde Veghel.

Intro
In dit onderwerp hebben we het over Schutsgilden. De naam zegt het al, zij beschermden vroeger de gemeenschap in bijzondere situaties zoals bij brand, besmettelijke ziekte, begrafenis en burenhulp. Gilden hebben schutspatronen, beschermheiligen, die in voorkomende noden aangeroepen kunnen worden. Zij vormen in eerste instantie een groep mensen, die de gemeenschap een warm hart toe dragen. Niet te verwarren met de ambachtsgilden, deze zijn van latere oorsprong en waren een soort beroepsverenigingen, bijvoorbeeld van schilders, metselaars, timmerlieden en handelaren.

En wil de nieuwe koning zich even voorstellen?
Zeker, mijn naam is Jan Hazelberg, geboren in 1940 op het Havelt en ik ben altijd in Veghel gebleven. Al bijna 48 jaar zijn Maria en ik een paar, we kregen drie zonen en wij zijn intussen vier kleinkinderen rijker, twee jongens en twee meisjes die heel graag bij oma en opa op vakantie komen . . .
Na de Aloysiusschool en de opleiding tot machinebankwerker aan de Lts in Veghel, ben ik aan de slag gegaan bij een paar Veghelse bedrijven als onderhoudsmonteur in de technische dienst. De laatste 28 jaren van het werkzame leven heb ik bij de Waterleiding Maatschappij Oost-Brabant, het huidige Brabant Water gewerkt bij de Werktuigbouwkundige afdeling, o.a. als werkvoorbereider. Mijn lust en mijn leven is lekker actief zijn, op verschillende terreinen in de gemeenschap, o.a. samen met Maria, 15 jaar wijkcoördinator en collectant geweest van Veghel-Zuid en Havelt en Ham, van de Brandwondenstichting, lid van Wtc, de fietsclub in Zijtaart, vanaf oprichting in 1981 lid van de Heemkundekring Vehchele en vanaf de herleving in 1980, Gildebroeder van het Sint Barbaragilde.

Gelofte van trouw..

Kun je iets over de geschiedenis van St Barbaragilde vertellen?
De eerste gegevens van schuttersgilden in Brabant dateren van 1296 in Bakel en 1329 in Waalre. Het onderhouden van de een onderlinge broederschap, zoals dat al eeuwen heeft bestaan, wordt nog steeds gezien als het hoofddoel voor een gilde, waarbij zij hun trouw uitdragen aan het Kerkelijk en Wereldlijk gezag en Maatschappij. Of zoals vaak wordt gebezigd: voor God, Koning en Vaderland. De gildebroeders zijn elkaars gelijken waaraan de burgerlijke status totaal ondergeschikt is.
Een treffend voorbeeld hiervan vinden we in de aanhef van een gildereglement uit de 18de eeuw, wat luidt : “ Want het is een broederschap, het is een gilde bekwaam, de een en is niet meer als ook en is die ander, zo lopen zij dooreen, als broeders met malkander “.

De oudste gegevens van ons gilde dateren uit een akte van 6 juni 1505. Bij een inventarisatie in 1566 blijkt een afzonderlijk St. Barbara altaar te bestaan. Het laatste gegeven stamt uit 1829: koning Willem 1 doet Veghel aan en het gilde geeft acte de présence. In de vorige eeuw blijken Veghelse gilden opgegaan te zijn in een handboogvereniging, de Unie 1880 ?

Hoe staat de vereniging er nu voor?
We hebben ruim 50 leden, allemaal mannenbroeders. Er bestaan elders ook gilden, die toegankelijk zijn voor vrouwen. Maar dit zijn vrouwengilden, die hebben geen schutsgildehistorie, het zijn gezelligheidsverenigingen met hun eigen doelstelling en inhoud en bestaan ongeveer 50 jaren. Er zijn een zestal leden onder de 40 jaar, de rest zit er boven. Gelukkig hebben we ook jeugdleden van 10 tot 16 jaar. We proberen actief jeugdleden te werven via voorlichting op scholen. Onze clubavond is op maandagavond. Er is ruimte om een kaartje te leggen, voor jeu de boules, biljarten, darten, oefenen met de trom, het vendel, bazuinblazen en geweer en kruisboogschieten. En op deze gezellige avond is er ook tijd voor ’n goed gesprek met daarbij ’n glaasje “spraakwater”!

En nu gaan we het hebben over je “koningschap”. Vertel eens.
Ja, zondag 21 september schoot ik me onder grote publieke belangstelling tot Koning van ons gilde. Ik ben al 34 jaar lid van het gilde en schoot 31 keer mee, zonder resultaat . . . ! Wel ben ik in 1996, een keer adjudant geweest, dan ben je de voorlaatste schutter en leg je de vogel klaar voor de koning! Dus nu eindelijk, bij de 32 ste keer was het wel raak, geweldig, ik ben er heel erg blij mee . . . !

Wat gebeurde er op die dag nog meer?
Het koningschieten is een keer per jaar, een echt hoogtepunt! Vroeger was het op kermismaandag, maar om praktische redenen is het nu op kermiszondag. Elk jaar komt er een nieuwe koning met een eigen zilveren schild en houten vogel. De koning wordt thuis opgehaald in vol ornaat. Dan is er in de Lambertuskerk een mis. Op het kerkplein wordt de gelofte van trouw aan de Gildeheer en de Burgemeester afgelegd, als vertegenwoordiger van Kerk en Staat , gevolgd door de Vendelhulde, het Vendelgebed. De vendelhulde symboliseert het gevecht van St Joris met de draak, de strijd tussen goed en kwaad. Daarna wordt bij het verzetsmonument een krans gelegd en gaat het gilde naar het gemeentehuis, waar het wordt ontvangen door B. & W. voor de traditionele toost met de erewijn.
Vervolgens gaan we naar ons gildehuis “De Geerkens” waar we worden ontvangen met een glaasje brandewijn met suiker. We genieten van een koffietafel en de loting voor het koningschieten vindt plaats. Nadat de schutsboom ceremonieel vrij is gemaakt, schieten achtereenvolgens burgemeester Adema en de gildeheer A. Smulders, gevolgd door de koning en de gildebroeders die geloot hebben.

Het gulden schot....

Waar gaat het nu precies om bij het schieten?
Er staat een kogelvanger van 16 meter hoog, waarin de houten vogel wordt geplaatst. We schieten met een flobertbuks en patronen. Het gaat er om wie het laatste stukje van de vogel eraf schiet, het geluksschot. Dit jaar moesten we 198 keer schieten alvorens deze vogel naar beneden tuimelde . . .
Na dat laatste schot gaat het bestuur in beraad. Als alles reglementair is verlopen, wordt plechtig aan de winnaar gevraagd of hij koning wil worden met alle rechten en plichten daaraan verbonden. Zoja, dan volgt de handwassing en gelofte van trouw en dan het plechtig “ schrijden over het vaandel ”. Dit voorrecht is alleen voorbehouden aan Zijne Heiligheid, Paus Franciscus en Zijne Majesteit , Koning Willem Alexander en aan de nieuwe Koning van het Gilde ! Daarna volgen traditioneel de Groet met het Vaandel, de vendelhulde en de felicitaties. Na het Koningsbuffet wordt de Koning met “slaande trom en vliegend vendel” deze keer, heel bijzonder, gezeten op het paard van onze standaardruiter, door de gildebroeders en zusters naar zijn huis gebracht, alwaar het feest nog ’n tijd word voorgezet!

Wat staat er zoal op het jaarprogramma?
De nieuwjaarsreceptie op het stadhuis en bij het gilde. De jaarlijkse Koningsdagviering op 27 april. De Plechtige H.Mis, in de meimaand, ter ere van H.Maria, in de Sint Jan van ’s-Hertogenbosch. De dodenherdenking op 4 mei en de bevrijdingsherdenking rond 17 september. Gildedagen bij de gilden in de regio. De uitwisseling met het “in vriendschap verbonden” Sint Georgiusgilde uit Goch. De culturele ontspanningsdag in de zomer, met spelletjes, fietstocht etc. en barbecue na afloop. De openluchtmis bij het Sint Antoniuskapelleke op het Ham, in juni. De voor en najaarsvergaderingen van het gilde en bij de kringgilden. De jaarlijkse kruisboog, geweer en jeu de boules competities. Het jaarlijkse hoogtepunt, het Koningschieten op kermiszondag in september en de Patroonsdag viering van onze Schutspatroon, Sint Barbara, op 4 december, de “traditionele teerdag” van het gilde.
Een bijkomend geluk voor de nieuwe Koning, is het voornemen, om met een afvaardiging van ons gilde, naar het Europese Koningschieten te gaan. Het wordt volgend jaar georganiseerd door het gilde van Peine in Duitsland, waar dan alle koningen van het jaar 2014/2015 mee mogen schieten voor de mooie titel: Europa-Koning van de EGS. de Europese Gemeenschap van Schuttersgilden.

Tot slot
Jan, nogmaals proficiat met je “Koningschap” en bedankt voor het open en vlotte gesprek.
Meer weten? Ga naar: www.gildeveghel.nl of bel de Staande Deken John Rams voor informatie: 0413-364980
Het Gildehuis “De Geerkens” kun je vinden op het Prins Alexander Sportpark aan de Geerkensweg.

Share
1 2 3 4 7