Pieter schuift aan bij Willie Rovers,
. . . oprichter en enthousiast promotor van de Stichting “Kinderen van Viljoenskroon”.
Intro
Elk jaar in de vastentijd steunt de MOV-groepen een goede-doelen-project. Een dergelijk project wil een bijdrage leveren aan het verbeteren van het levenspeil van onze medemens ergens in de wereld onder het motto: “Wij iets minder, zij iets meer”. Veel mensen steunen liever een klein, overzichtelijk project met een rechtstreekse verbinding door bekende mensen uit onze omgeving. Dit is zo’n project, alle opbrengst komt voor 100% ten goede aan het gestelde doel. Reiskosten, papier, telefoon, website . . .alles betalen de vrijwilligers uit eigen zak.
Stel je even voor Willie
Ik ben geboren en getogen in Veghel en ben nu 70 jaar en gepensioneerd. Ik ben werkzaam geweest aan het Koning Willem I College in Den Bosch. Samen met mijn vrouw Roos heb ik twee dochters en vier kleinkinderen. Bestuurlijk werk boeit me, daarom zet ik me in voor het KBO in Veghel, in de kring en in Brabant. Als er tijd over is doe ik stamboomonderzoek of ga ik wandelen, fietsen en reizen.
Hoe ben je bij het project “Kinderen van Viljoenskroon” betrokken geraakt?
Tijdens een reis naar Zuid-Afrika. Onze plaatselijke gids bracht ons in het dorpje Viljoenskroon, waar in een oud huisje met wat grasland eromheen, ongeveer 15 kinderen onder de 6 jaar met aids/hiv-besmetting werden opgevangen. Het was allemaal heel primitief en de kinderen waren ten dode opgeschreven. We waren onder de indruk en een jaar later gingen we terug met speelgoed, kleding en wat geld. Maar ja, we voelden goed aan dat structurele hulp nodig was om echt iets te bereiken. Daarom hebben we de stichting opgericht. Er was veel werk te doen, aids werd pas uit de taboesfeer gehaald toen Nelson Mandela openlijk verklaarde dat zijn zoon aids had.
Schets de situatie daar eens.
Aan de ene kant van de weg ligt het dorp Viljoenskroon met ruim 3000 inwoners en daarin Het Viljoenskroon Hospice Association. Aan de andere kant ligt een groot Township Rammulotsi met 125.000 mensen in krotten. Er is veel werkeloosheid, armoede, criminaliteit.
De naam Hospice dekt het project niet meer. Er zijn nu 260 kinderen. Er gaat hier bijna niemand meer dood aan aids/hiv. Er wordt nu gezorgd voor voorlichting, medische verzorging en scholing in Viljoenskroon, maar via thuiszorg ook in de township. We bezoeken honderden kinderen thuis, ze worden getest op aids/hiv en krijgen medicijnen en voorlichting. De huisvesting is verbeterd, er is inmiddels een groot-keuken, een kinderdagverblijf, een ziekenzaal en een school. We beschikken over een busje en een eenvoudige ambulance. In samenwerking met de universiteit is het aggregaat vervangen door een zonne-energiecentrum. Het geheel wordt nu ook gesubsidieerd door gemeente en overheid. Wij zijn intussen wel twintig keer naar Viljoenskroon vertrokken om ter plaatse te zien hoe het gaat en om zaken met de overheid en de plaatselijke managers Chris en Nyette te bespreken.
Wat doen jullie om het project onder de belangstelling van een breed publiek te brengen?
Op de jaarlijkse Solidariteitsmaaltijd van de MOV-groepen is het project in de schijnwerpers gezet. In de Johannesparochie en op de school De Vijfmaster heb ik het project gepromoot. Prins carnaval en het Afrika-Engakoor in de Lambertuskerk hebben de Aktie ondersteund. Verder hebben we een website en nieuwsbrief. De vele stagiaires van diverse afdelingen van het Koning Willen I College, die stage hebben gelopen in Zuid Afrika dragen ons project positief uit.
Hoe kunnen mensen bijdragen?
Via het bekende vastenzakje, door een donatie en door sponsoring.
Hoe kijk je tegen de toekomst aan?
Een beetje dubbel. Van de ene kant zie ik dat het project prima loopt, we hebben veel progressie gemaakt, we hebben veel zichtbare resultaten geboekt. Nu moeten we ook eens bekijken waar de grens van ons werk ligt. Moeten we de jongeren beschermen en onder onze hoede houden of moeten ze nu met goede bagage zelf de wijde wereld aan kunnen?
Aan de andere kant voel ik een grote verantwoordelijkheid voor het project. Ondanks hulp om mij heen ben ik toch de centrale figuur. Ik ben bijna 71, het houdt een keer op. Maar tegelijk krijg ik weer enorme energie als ik ter plaatse het resultaat zie van onze inspanningen.
Meer weten, het project steunen?
www.kinderenvanviljoenskroon.nl
Bankrekening: IBAN: NL84 ABNA 0557127084