Waar heb ik mijn kinderen in meegesleept??

Mevrouw was zeer verliefd geweest op haar vriend en hij op haar. Ze kenden elkaar nog niet zo lang, maar hadden het idee dat ze de hele wereld aankonden, nu ze elkaar  hadden gevonden. Hij kon niet verhuizen en zijn huis was groot genoeg om haar kinderen een eigen plek te geven. Dan bleef er voldoende plaats voor zijn kinderen, die ook 50 % bij hem waren.

Dus samenwonen…

Na korte tijd kwamen er wat scheurtjes. Het viel haar op dat zijn kennissenkring niet erg geïnteresseerd waren, en meer de kant kozen van zijn ex-vrouw. Ook vond zij het moeilijk om zichzelf te zijn als zijn kinderen er waren. Hij voelde een zelfde soort spanning: als zijn kinderen zich maar zodanig gedroegen dat zij er geen last van had….

Ruzie

Er ontstonden regelmatig conflicten, soms wat kleiner maar ook grotere. Ook haar kinderen bemerkten dat hun mama vaak verdrietig was, en zich in allerlei bochten wrong. Zij begon zich schuldig te voelen: haar kinderen hadden hun woonplaats  moeten opgeven, een andere school, andere vriendjes….

Schuldgevoel van hem

Hij voelde zich eveneens schuldig, vanwege zijn spanning als zijn kinderen er waren. Voortdurend oplettend dat de kinderen zich goed gedroegen. Allebei hadden ze het gevoel dat zij hun kinderen aan iets blootstelden wat voor de kinderen niet fijn was. (Zij aan de verhuizing en de gevolgen daarvan, hij aan zijn nieuwe vriendin, die toch echt heel anders was dan hun moeder).

Praten

Helaas hadden ze hier allebei mee geworsteld, maar nooit over gesproken. Ze kregen alleen maar ruzie. Reeds in het 1^e gesprek bij mij kwamen de echte gevoelens op tafel en ontstond er al meer begrip. Omdat de ruzies hardnekkig waren was er nog wel een langer traject nodig.