Investeren in anderen is eigenlijk ALTIJD wenselijk
Misschien denk je nu: waarom zou ik investeren in mijn ex-partner? Daar hoef ik toch niks meer mee??? Als je geen kinderen hebt, dan is het niet persé noodzakelijk, maar als je kinderen hebt móet je samen verder. Je blijft immers ouders. Kun je dan door een kleinigheidje de andere ouder milder stemmen dan heb je daar zelf vaak ook gemak van, maar het heeft zeker weerslag op je kinderen.
Nieuwe partners, elkaars kinderen, elkaars gezinnen
Maar ook als je een nieuwe partner hebt, die kinderen heeft, dan kun je misschien denken niets met de kinderen te maken te hebben, maar dat IS niet zo. Zelfs als ze volwassen zijn en zelf relaties hebben: je kunt er maar beter in investeren. Ook deze kinderen zouden beter kunnen investeren in de nieuwe partner van hun ouder: dat vertaalt zich in goede relaties.
Families
Zo zijn er ook hele families die niet investeren in elkaar. Zo gaan ze zelf nooit op bezoek bij een verjaardag en verwachten ze wel dat iedereen bij hen de vloer plat loopt. Natuurlijk kan het een keertje zo zijn dat je niet in de gelegenheid bent om iemand persoonlijk te komen feliciteren, maar als je jaar in jaar uit niets laat horen, moet je niet raar staan te kijken dat ze ook niet bij jou op de stoep staan.
Bedrijven
Maar ook in het bedrijfsleven is het zo. Ik hoorde van een kennis die i.v.m. overschakelen van computersystemen zich rot-gesjouwd had om alles goed te laten verlopen. Er waren desondanks toch grote problemen geweest, waardoor hij heel veel werk voor niks had gedaan. Hij werd door zijn baas en zijn oude baas thuis gebeld om hem een hart onder de riem te steken. Dat voelde voor hem als een grote beloning. Er werd in hem geïnvesteerd. Maar ook collega’s die nooit iets voor een ander doen zullen merken dat zij ook niet hoeven aankloppen bij de ander.
Afkopen of investeren?
Soms wordt er in jou geïnvesteerd op een manier die jou niet bevalt misschien. Ik hoorde van een dochter, die zich door haar vader verwaarloosd voelde dat hij iets voor haar wilde kopen. Ze werd er boos om en noemde het “afkopen”, en zo kun je het natuurlijk ook zien, maar misschien kan deze vader haar niet geven wat ze nodig heeft en wil hij op deze manier alsnog in haar investeren. Toen ik dat met haar besprak besefte ze dat het inderdaad zijn manier van investeren was en kon ze blij zijn met de investering, terwijl ze ook verdriet had omdat hij niet kon geven wat ze nodig had.
Kortom: het is altijd de moeite waard en het geeft ook nog eens een goed gevoel om te investeren.
