Brandbrief over jeugdzonde bezorgd

‘Brandbrief’ over jeugdzonde bezorgd bij Bibliotheek Veghel

De brand in de monumentale Congregatiekapel in het centrum van Veghel haalde op nieuwjaarsdag het nationale nieuws. Ook Veghelaar Bert Timmermans zag dat het gebouw aan de Meester van Coothstraat in vlammen was opgegaan. Naast dat hij het jammer vond, bracht deze brand bij Timmermans ook een hele oude herinnering boven.
In een handgeschreven brief, die Timmermans in de eerste week van januari bij de bibliotheek bezorgde, vertelt hij over een jeugdzonde die hij er ooit heeft begaan. In de jaren 60 zat de bibliotheek van Veghel namelijk in het recent afgebrande kerkgebouw. In zijn brief vertelt Timmermans hoe hij met zijn broers en zussen na sluitingstijd het gebouw binnendrong: “…vermoedelijk door een niet afgesloten raam aan de zijde van het kerkhof. Daar waren natuurlijk geen getuigen, want overleden mensen praten niet. Wij hebben daar o.a. chocolademelk gedronken en misschien ook koekjes gegeten.”

Terugbetalen
Hij heeft geen spijt van zijn actie, zo schrijft hij, maar hij voelt zich wel een beetje schuldig. “Uiteindelijk is het toch een vorm van diefstal. Nu, na meer dan 60 jaren, wil ik toch een genoegdoening aan de bibliotheek geven.” Met een paperclip had Timmermans een symbolische euro vastgemaakt aan de brief.
Een bijzonder gebaar, zo vonden ook de medewerkers van de bibliotheek. Zij hopen dat Timmermans zich nu niet langer schuldig voelt en wensen hem alle goeds.

Lees de volledige brief hieronder:

“Beste mensen van de Bibliotheek,
Na de brand in de nieuwjaarsnacht van o.a. de voormalige bibliotheek, herinnerde ik mij een jeugdzonde, uit de tijd dat wij, de fam. Timmermans, achter de bibliotheek woonden.
Wat wil het geval: in mijn jeugdjaren, dit moet geweest zijn begin 60’er jaren (wij zijn verhuisd in september 1963 naar de Oranjewijk), ben ik samen met enkele broers en zus(sen) de bibliotheek binnengedrongen, vermoedelijk door een niet afgesloten raam aan de zijde van het kerkhof. Daar waren natuurlijk geen getuigen, want overleden mensen praten niet. Wij hebben daar o.a. chocolademelk gedronken en misschien ook koekjes gegeten.
Van deze actie heb ik geen spijt (we doen alle allemaal wel iets ondeugends in onze jeugdjaren), maar heb hier wel een schuldgevoel van overgehouden. Uiteindelijk is het toch een vorm van diefstal. Nu, na meer dan 60 jaren, wil ik toch een genoegdoening aan de bibliotheek geven. Vandaar dit symbolische bedrag.
Vroeger zou je van je ouders een draai om de oren krijgen en van de politie een standje. Tot zover mijn verhaal na de brand in de voormalige bibliotheek.
M.v.g.
Bert Timmermans”

Share

Column

Ook zo geschrokken?

We zijn opgeschrikt door een van de grootste zedenzaken in Nederland: extortion (afpersing) d.m.v. naaktfoto’s. Internet is een groot goed en heel handig, maar het brengt gevaarlijke situaties mee.  Onlangs bleek dat een jongeman kinderen om naaktfoto’s vroeg via allerlei social media en daarbij geld beloofde. Als ze eenmaal een foto hadden gestuurd was het niet moeilijk om ze af te persen.

Hoe bescherm je je kind tegen zoiets?

Praat erover, niet slechts één keer maar regelmatig (bv. als er iets dergelijks in de media speelt.  Als je hel en verdoemenis uitspreekt wordt internet misschien wel eng (of wordt het misschien wel extra leuk/spannend om dingen uit te proberen). Je kunt natuurlijk vertellen dat fietsen ook gevaarlijk kan zijn en dat internet dat ook is. Dat ze nooit zo maar dingen moeten doen, gegevens moeten prijsgeven aan mensen die ze niet kennen.

Ik ken hem al 3 weken

Tussen “iemand kennen” en “iemand goed kennen” bestaat een groot verschil. Kinderen vinden al snel dat ze iemand heel lang en heel goed kennen. En iemand kennen via internet wil niet zeggen dat je dan echt weet wie je voor je hebt. Dat moet ook besproken worden.

En toch…

Kinderen sturen soms toch foto’s, zelfs naaktfoto’s, zelfs als je erover gesproken hebt. Dat maakt dat ze zich waarschijnlijk nóg schuldiger en nóg stommer voelen als ze het gedaan hebben. Daarom is het goed om ze tevoren te waarschuwen: zorg dat je gezicht onherkenbaar is.

Praten met een veilige volwassene

Zeg ook dat ze altijd bij je terecht kunnen als ze iets gedaan hebben wat ze beter niet hadden kunnen doen. Dat er geen straf volgt, maar dat je altijd voor ze klaar zal staan. En zeker nooit zeggen “waarom heb je dat dan gedaan?” Word ook niet boos en ga niet huilen of schreeuwen…. Blijf rustig.

Maar accepteer ook dat ze niet altijd JOU in vertrouwen zullen nemen, maar liever een begripvolle leerkracht of andere vertrouwenwekkende persoon.

Share