Wie zijn geschiedenis niet kent…. is gedoemd deze te herhalen.

Ik kan het juiste citaat niet zo gauw vinden, maar er is ook zo’n uitspraak over een steen die je moet opruimen, anders vind je hem als een grote zware kei terug bij je kinderen. En dat is waar. Iedereen heeft wel iets meegemaakt in zijn jeugd waar hij last van heeft gehad. Soms herinneren we ons dat duidelijk, soms ook alleen na goed nadenken en graven en … jezelf tegenkomen. Daarom worden grote trauma’s (mishandeling, misbruik, etc.) ook vaak herhaald en steeds nieuwe slachtoffers gemaakt.

We willen het vaak niet zien

Onze ouders hebben het bijna altijd goed bedoeld (behalve bij seksueel misbruik e.d.), het gaat er niet om ze te beschuldigen. Maar geen enkele ouder is perfect en wist precies wat jij als kind nodig had. En bovendien had men toen nog veel minder idee van wat “goed” was voor de kinderziel en wat niet.

Rouwen over wat er niet was

Het is gezond voor je om na te denken over de trauma’s (groter en kleiner) die je hebt opgelopen. Bv. je vader die zo autoritair was, of je moeder die je een schuldgevoel wist aan tepraten. Of dat jij altijd verantwoordelijk werd gemaakt voor een jonger broertje of zusje.

Het is prima om daarover na te denken, je voldoende boos te maken, desnoods je ouders van alles te verwijten (ook als ze niet meer leven) en daarna rouwen: verdriet te hebben over datgene wat je gemist hebt. Dan ontstaat vanzelf vergeving. Èchte vergeving.

Stenen opruimen

Mijn ouders hadden geen stenen opgeruimd, dus kwam ik ze ook tegen. Ik heb dat wel gedaan en ben ook lange tijd boos geweest op mijn ouders. Daarna heb ik mezélf verwijten gemaakt. Soms doe ik dat laatste nog wel eens, maar het gaat steeds beter. Ik verwijt mezelf niet meer zoveel maar ook mijn ouders heb ik helemaal kunnen vergeven. Ze leven niet meer, en hebben er geen last van, maar het is vooral voor mezelf de grootste opluchting.

Tevredenheid

Je opvoeding is pas echt voltooid als je noch jezelf iets verwijt, noch een ander. Zo lang je mensen nog iets verwijt ben je niet vrij. Als je nog niet tevreden bent, heb je nog onvoldoende stenen opgeruimd en moet je dus niet stoppen. Niemand anders kan voor jou bepalen wanneer het klaar is. Dat weet je alleen zelf. En iedereen heeft in dit opzicht werk te doen. Het kan welverschillen hóeveel werk je te doen hebt. Er zijn genoeg mensen die dit alles in de puberteit grotendeels kunnen oplossen. Maar er zijn er ook genoeg die daar een heel leven voor nodig hebben.