Column

Ben ik nou gek?   (over stief-/bonuskinderen)

Plusouders/stiefouders hebben soms een ondankbare taak. Zo belde mij vorige week een mevrouw met de vraag of zij nu zo veeleisend was. Ze was zichzelf kwijt.

De kinderen van haar partner werden door haar bepaald niet als “bonus” ervaren. De vader had nadat hun moeder was overleden nauwelijks aandacht gehad voor het huishouden. Het was een grote bende in huis, toen mevrouw daar voor het eerst kwam. De jongens (leeftijdscategorie 12-17 jaar) waren niet veeleisend. Ze aten alles wat ze kookte met smaak op, zeurden nergens over. Het leek goed te gaan.

Gedrag

Nadat mevrouw de zaken geordend had probeerde ze alsnog iedereen wat fatsoenlijk gedrag bij te brengen. Ondergoed, vuile kleding en sokken in de wasmand, niet met modderige schoenen naar boven. Kopjes en gebruikte spullen op het aanrecht, dat soort basale dingen.

In de was pleuren

En inderdaad gebeurde dat regelmatig, hoewel het ook vaak mis ging. Maar zij begon zich steeds meer te storen aan de vuile onderbroeken die met spijkerbroek-en-al waren uitgetrokken en in de wasmand gedumpt. De vuile onderbroeken zaten nog in de spijkerbroek, mevrouw moest deze eruit halen, omdat je nu eenmaal niet alles zo in de was kunt pleuren.

Opvoeden

Ze vroeg de jongens om voortaan het vuile ondergoed zélf uit de spijkerbroek te halen. Ze zeiden braaf “ja” maar deden het niet. Ook vader had datzelfde gedrag. Mevrouw voelde zich steeds meer een huishoudster, ook omdat ook de andere dingen (kopjes opruimen, helpen tafeldekken), lang niet altijd goed gingen.

Veeleisend?

Ze had dit met haar vriend besproken en deze mopperde dat ze wel veeleisend was en dat hij het flauwekul vond dat ze niet gewoon de onderbroeken uit de spijkerbroeken wilde halen. Wat maakte dat nou uit? Zo vond hij. Ze vroeg me: “ben ik nou gek?”

Wat vindt u?

Share