Column

Het voelt als verraad (over een stiefkind)

Dit stel was al jaren getrouwd en Ineke was ten einde raad. Ze leerde hem kennen toen zijn dochter 16 jr. was. Dochter moest niks van  Ineke hebben. Zijn ex-vrouw (Mary) had een  psychiatrische stoornis, waardoor de scheiding onafwendbaar was en ook dochter raakte beschadigd door deze zieke moeder en de scheiding.

Afstand

Vader had Ineke steeds op afstand van de dochter gehouden, om haar geen pijn te doen. Hoewel iedereen dat jammer vond leek dat het beste. De vriendin en zijn dochter waren zo verschillend. Toen deze dochter uiteindelijk een relatie en kinderen kreeg en ook vader ondertussen ook al enige tijd getrouwd was met deze vriendin, veranderde er wat. Ineke wilde graag oma zijn (ook al had ze zelf geen kinderen). Maar de dochter, die tamelijk star was,  kon haar kinderen sowieso al moeilijk loslaten en al helemaal niet toevertrouwen aan deze 2^e “oma”, die altijd op afstand was.

Desnoods scheiden

Aan de andere kant overwoog Ineke (vanwege het jarenlange gevoel genegeerd te zijn) zélfs een scheiding. Ze was zo boos op haar man, terwijl ze eigenlijk heel veel van elkaar hielden. Ze gebruikte zelfs zinnen als “je kiest altijd voor je dochter” en “ik tel nooit mee”.

Dat steekt

Vader was regelmatig  bij het jonge gezin, Ineke bleef dan thuis. Ineke ging alleen mee als dit tevoren was aangekondigd. Vader zou zich een verrader voelen als hij Ineke onaangekondigd mee zou brengen. Zo ver ging het dus, dat Ineke na al die jaren er nóg niet bij hoorde. En dat terwijl ze wel goed genoeg was geweest om te helpen verhuizen, het huis schoon te maken, de gordijnen te naaien voor het hele huis. Het stak Ineke. En wat haar nog meer stak: dat vader daar geen korte metten mee maakte.

Het roer om, deel 1 van de strategie

Het roer moest drastisch om bij vader en tegelijk moest er stapsgewijs en rustig worden gehandeld.

Vader (als middelpunt in deze situatie zou standvastig Ineke naar voren schuiven als iemand waar dochter niet meer omheen kon. Hij zou haar voortaan gewoon meenemen naar dochter zonder nadere aankondiging. Dat was het drastische in de verandering. Als dochter zou protesteren zou vader aangeven dat Ineke bij hem hoorde. Hij was wel bezorgd dat dochter tijdelijk het contact met hem zou verbreken, maar was ervan overtuigd dat dit slechts tijdelijk was.

Stapje voor stapje

We bedachten een hele strategie (die heus wel enige tijd zou vergen) om Ineke stapsgewijs te betrekken in het leven van de dochter. Het was jaren zo gegroeid, je kon dat niet ineens omgooien. Bovendien was de dochter beschadigd door haar jeugd én tegelijk verwend (hoefde van vader Ineke niet serieus te nemen).  Ook bleef het voorlopig lastig voor Ineke: mee op bezoek gaan terwijl je je niet welkom voelt…. Maar het was de moeite waard.