Blanke(n)s kerkhof
De plaats wordt door fietsers vaak gebruikt om even te rusten op de bank die er staat. Lange tijd was het ook een hangplek voor ( . . ? . . ) gezien de rommel en de restanten van een vuurtje, dat ik daar menigmaal heb aangetroffen.
De jongeren onder ons zullen absoluut niet weten wat voor speciale plek de verhoging in het terrein was is.
Inmiddels heeft de Gemeente Veghel er een informatiebord geplaatst. Nu kan iedere voorbijganger lezen dat de plaats tussen de oude beuken een kerkhof is: Blankens Kerkhof.
Hier ligt Blankens Kerkhof, de laatste rustplaats voor misdadigers en ‘andere ongewensten’. Dit stuk grond buiten de bebouwde kom kreeg in de 19de eeuw de bestemming van algemene begraafplaats om overleden misdadigers, zelfmoordenaars, onwettig samenwonenden en zwervers te begraven. De plek dankt zijn naam aan de eerste dode die hier werd begraven, de zwerver Josephus Blanken. In 1944 zijn er voor het laatst mensen begraven. Dat waren een moeder en dochter die zich hadden ingelaten met Duitse soldaten en zich daarna hadden verdronken. Tijdens de laatste ruilverkaveling van 1983 is het kerkhof uit respect voor de overledenen onberoerd gebleven.
In de ‘Kroniek van een heemkundekring’ van de Heemkundekring Vehchele (1983 blz. 71 t/m 75) schreef ene Mevr. Hartman uit Mariaheide een artikel over ‘Blankes kerkhof’.
Het artikel in pdf.formaat volgt hier: Blankens Kerkhof.pdf
In de loop der tijden hebben voorbijgangers de beuken gebruikt om er boodschappen in te kerven: liefdesverklaringen, verwensingen alsook obscene afbeeldingen.
Maar naarmate de tijd verstrijkt en de bomen in omvang toenemen verdwijnen ook deze boodschappen weer.
