Onmogelijke liefde

Ze hadden elkaar leren kennen via gamen en wekelijks ging hij ook naar het casino. Hij was 33 jaar, zelden een langdurige relatie gehad, woonde nog bij zijn ouders. Zij was een vrouw die zo’n 60 km.bij hem vandaan woonde, had al 3 eerdere relaties gehad.

Een vrouw met een voorgeschiedenis

Met alle 3 de vorige mannen had ze een kind gekregen. Zij gamede dagelijks en hij ook. Zo waren ze aan de praat geraakt. Na enkele ontmoetingen in het casino begonnen zij een relatie. Omdat de afstand groot was, was het contact voornamelijk in de weekends, en haar kinderen waren er altijd bij.

Slechts één kant van de zaak

Al snel bleek dat hij goed genoeg was om op te passen op haar kinderen, en verder mocht hij zich nergens mee bemoeien. Dat wordt vaker zo gezien door de stief-/bonusouder, maar in dit geval WAS dat ook zo. Hij hoefde niks te zeggen. Hij vertelde mij zelf hoe hij door haar behandeld werd. Natuurlijk hoorde ik het verhaal maar van één kant, maar mijn inschatting was dat daar zo enorm veel aan gewerkt had moeten worden, zou dit nog een kans van slagen kunnen hebben. Maar de relatie was over, misschien maar goed ook.

Communicatie

Bovendien was hij een man van weinig communiceren. Hij liet gemakkelijk over zich lopen, had al haar geblaf gewoon geslikt. Zo’n man heeft het moeilijk als stiefouder, want communicatie is toch echt een sleutelwoord, zéker in een samengesteld gezin. Maar iemand op die leeftijd zal juist meer kans hebben op een wat ouder persoon, iemand die mogelijk al kinderen heeft.

Een cursus

Ik heb hem enkele keren gesproken en wat vaardigheden bijgebracht om zichzelf wat belangrijker te leren vinden. En het mooie was dat hij via zijn werkgever een communicatiecursus  kreeg aangereikt. Verder heeft hij mij beloofd om zéker terug te komen wanneer hij weer verkering krijgt met een vrouw met kinderen uit een vorige relatie.

Hobby’s

Door de communicatiecursus werd zijn behoefte om te gamen minder. Hij ging dus ook sporten en ging oude hobby’s weer oppakken. Hij voelde zich veel zekerder en ook weer lekkerder in zijn vel.

Jij maakt me ongelukkig

Er wordt vaak teveel van anderen verwacht. Als je een relatie met iemand aangaat denk je dat hij of zij jou gelukkig gaat maken. Maar als jij over het algemeen niet gelukkig bent met jezelf, kan geen ander jou ooit gelukkig maken.  Je zult dan ook na verloop van tijd ontdekken dat de ander er niet in slaagt om jou gelukkig te maken.

Slachtofferschap

We zijn geneigd om “de schuld” van het ongelukkig voelen bij de ander neer te leggen. “jij maakt me ongelukkig” zeggen we dan. Maar dan geef je de ander wel erg veel macht. Natuurlijk kan de ander vervelende opmerkingen maken of jou pijn doen, maar het gaat erom hoe jij ermee omgaat. Hoe lang láát jij je pijn doen? Waarom besluit je niet om andere stappen te zetten? Waarom al dat slachtofferschap?

Keuzes

Je bent geen slachtoffer, we hebben allemaal  de mogelijkheid om iets wel of niet te verdragen, als je het verdraagt sta je het zélf toe! Dat klinkt hard, maar je hebt altijd een keuze (om weg te gaan, om die ander op zijn gedrag te wijzen, om alles wat gezegd wordt om je pijn te doen volledig naast je neer te leggen en  later het gesprek aan te gaan….)

Pech en hoe je ermee omgaat

We hebben allemaal wel eens pech in het leven. Of iets wat niet lukt, en waarover wij ons geduld verliezen. Ook dan kun je kiezen: laat ik dit bepalend zijn voor mijn zelfbeeld, voor wie ik ben? Laat ik dit mijn hele dag/week bepalen? Of richt ik me op wat anders??

Ben ik een mislukkeling of ben ik iemand die het tenminste geprobeerd heeft. Het eerste is negatief, het tweede voelt echt veel beter aan.

Veel werk te doen

Toch kán niet iedereen zo denken, niet iedereen kan na het vallen weer opstaan. En natuurlijk mag je even jammeren, zeuren of mopperen dat het niet gaat zoals je gewild had.

Maar sommige mensen zeggen dat ze geboren zijn voor het ongeluk… En dat klopt gewoon echt niet! Als je slachtoffer bent, heb je nog veel werk te doen.