Pieter schuift aan bij Ruud Eekhof

. . . de nieuwe staande deken van het Veghelse Sint Barbaragilde.

PieterIntro
In de Middeleeuwen waren ambachtslieden en koopmannen aangesloten bij een gilde. Er bestonden ook schuttersgilden. Een gilde stelde regels op voor hun leden en zorgde voor uitwisseling van kennis en ervaring. Deze gilden “oude stijl” hielden aan het einde van de 19 e eeuw op te bestaan. De geschiedenis van Sint Barbaragilde Veghel gaat terug tot 1505. Op 22-1-1980 is het Veghelse gilde nieuw leven ingeblazen. Ruud is de nieuwe staande deken. Een goede reden om bij hem aan te schuiven om wat meer over hem en het gilde te weten te komen.

 

reWil je je kort even voorstellen?
Ik ben geboren Hagenaar en ben daar tot mijn 21 e opgegroeid. Na mijn middelbare school, ben ik naar de toenmalige Kweekschool gegaan. Tijdens mijn leraarschap aan mulo en mavo, studeerde ik Pedagogiek. Dat resulteerde in een baan bij de Pabo in Rotterdam. Na 5 jaar heb ik die baan ingeruild voor leraar aan de streekschool in Leiden. In 1979 kwam ik naar Veghel, gaf enkele jaren het vak Omgangskunde en werd daarna directeur van het Fioretticollege. Mijn vrouw Anneke en ik wonen nu 40 jaar in Veghel en voelen ons hier helemaal thuis. Onze 2 kinderen zijn uitgevlogen en wonen resp. in Woerden en Londen. 

Vertel iets meer over het gilde.
Het gilde heeft een historische achtergrond. Veel termen, begrippen en attributen zijn daarvan afkomstig. Een deken is een raadgever, een adviseur.De staande deken is in onze tijd de voorzitter. De overdeken is de vicevoorzitter enz. Het Gildewezen is goed georganiseerd: Europees, landelijk, Provinciaal, regionaal en plaatselijk. We onderhouden daarmee ook goede en regelmatige contacten. Meierijstad kent 4 gilden. Zij werken samen, maar van fusie is geen sprake. We hebben een eigen home, ons Gildehuis aan de Geerbunders bij het PWA-sportpark.. Onze vereniging telt 53 leden. Wij hebben op maandag en woensdag onze contactmomenten en activiteiten zoals vendelen, tamboeren, kruisboogschieten, jeu het boule en bazuinblazen. Heel gezellig!

Wat doen jullie voor de gemeenschap?
We hebben zo onze vaste momenten in het jaar: 1.Op 27 april, Koningsdag, staan we garant voor een versierde fietsenoptocht en tonen we onze kunsten met tromgeroffel in traditionele stijl gevolgd door de vendelhulde voor de gedecoreerden. 2. Op Vaderdag organiseren we mede de traditionele vlooienmarkt en in december mede de ijsbaan voor de jeugd. 3. Op Bevrijdingsdag en de kermis maken we het centrum aantrekkelijk ism de centrumcommissie. 4. We dragen ons steentje bij aan de jaarlijkse dodenherdenking. 5. En natuurlijk zijn er de gildedagen in de regio. 6. We leveren onze bijdrage bij activiteiten voor mensen met een beperking (Vrije Vogels). Nee, we lopen niet alleen rond met een mooi pak en versierselen. Het broederschapsidee, iets voor de gemeenschap betekenen, brengen we daadwerkelijk tot uiting in ons jaarprogramma.

En de jeugd?
Tja, elke vereniging die wil voortbestaan moet aan zijn toekomst werken. Plein 23 heeft een breed cultureel aanbod. Via hen bereiken we basisscholen en voortgezet onderwijs. We laten jonge mensen kennis maken met het gilde, bieden activiteiten aan en hopen zo een aantal enthousiast te maken. En…..warempel dat lukt, er komen jonge leden bij.

Tot slot
Ruud, succes als staande deken en hopelijk houden jullie een mooie traditie levend door voldoende jeugd te enthousiasmeren om de toekomst van het gilde te garanderen.
Dank voor het geanimeerde gesprek.
Meer weten? Ga naar www.gildeveghel.nl

ruud

Share

Pieter schuift aan bij Sporttalent 2017 van de gemeente Veghel: Bibi van der Avoird

PieterIntro
Elk jaar wordt in Veghel(Meierijstad) een sportgala gehouden. Uitblinkende sporters, vrijwilligers of andere verdienstelijke clubleden worden in het zonnetje gezet met een Sport Award, een blijk van grote waardering voor prestatie en inzet.

Op woensdag 28 mrt 2018 vond het sportgala plaats in de fraaie theaterzaal van de Blauwe Kei aan de Noordkade. Bibi van der Avoird, hockeykeepster van Geel-Zwart MB1 werd uitgeroepen tot sporttalent. Een goede reden om eens bij Bibi aan te schuiven voor een gesprek.

 

bibi2Bibi, vertel eens wat over jezelf.
Ik ben 15 jaar geleden in Veghel geboren. We zijn een sportieve familie. Mijn broertje van 13 voetbalt bij Blauw Geel. Ik zit in klas 4 van gymnasium Bernrode. Met vriendinnen fiets ik elke dag op en neer naar school, een mooie natuurlijke training. Tennis en turnen heb ik ook een tijdje gedaan, maar nu focus ik me helemaal op hockey.

Hoe ben je in de hockeywereld terecht gekomen?
Tja, zoals het meestal gaat. Veel klasgenoten en vriendinnen gingen op hockey. Dus ik ook. Het eerste half jaar was ik veldspeler, maar al snel wilden ze me in de goal hebben. Na wat broodnodige ervaring in het veldspel heb ik definitief voor een plaats in het doel gekozen. Daar voel ik me helemaal in mijn element.

Keepster, wel een bijzondere positie in een team. Wat vind je daar zo leuk aan?
Ik heb een behoorlijke lengte en ben niet bang uitgevallen. Beslissende acties maken, belangrijk zijn voor het team, dat vind ik gaaf. Een keepster heeft veel beschermende hulpmiddelen: masker, legguards, handschoenen. Het went snel om daarmee toch soepel en snel te reageren.

Met name shoot-outs vind ik prachtig, recht tegenover een aanvaller staan en die niet laten scoren. Via voorronden in mijn club, in Zuid-Nederland en landelijk ben ik in juni 2017 Nederlands kampioen shoot-out-keepen geworden. Dat was echt een mooie happening, ik heb er van genoten.

Hoeveel train je per week?
Twee of drie keer met het hele team en nog een aparte keeperstraining. Ik ben er altijd en ben best fanatiek. We hebben regels om te voorkomen,dat men zich zonder heel goede reden afmeldt.  Ik ga niet veel uit en het is goed te combineren met mijn studie.

Jullie spelen competitie. Hoe gaat dat?
We spelen in Zuid-Nederland en moeten best ver weg: Breda, Maastricht ea. Ouders rijden dan volgens schema en supporteren heel fanatiek. Mijn vader en moeder staan er helemaal achter en zijn altijd een van de twee present. Maar mijn voetballend broertje verdient natuurlijk ook aandacht.

Toekomstdromen?
Na een kleine aarzeling zegt Bibi: “ Ik wil geneeskunde studeren en uiteindelijk chirurg worden. Misschien studeer ik over een paar jaar in Antwerpen, Maastricht of Gent. We zien wel hoe het loopt. Hockey is mijn sport, mijn doel schoon houden is mijn taak en daarin wil ik me tot zo hoog mogelijk niveau ontwikkelen. Hoe ver…..dat zien we wel.”

Tot slot
Bibi, dank voor het vlotte gesprek en nogmaals gefeliciteerd met je Award “Sporttalent”, simply the best! Een mooie basis om je veelzijdige talenten verder te  ontwikkelen. Succes!

Share

Pieter schuift aan bij . . .

Pieter. . . Ton Verhoeven, oprichter en Guus Haans, vestigingsmanager van de tweede Pieperz friettent van Nederland.
Beide heren staan garant voor overheerlijke friet van Pieperz. Op de Noordkade in Veghel is de formule een succes gebleken. En . . . in de AD-friettest wisten ze een 2e en 3e plaats te veroveren met het ras Pieperz van HZPC. Wederom opende op 4 februari jl. Pieperz op een op het eerste oog ongebruikelijke plek, midden in Meierijstad, een nieuwe vestiging nl Pieperz 2.0 in Eerde. De opening werd druk bezocht. En dit is het begin, want Pieperz heeft de ambitie om heel Nederland te laten genieten van heerlijke bugerz, verse shakes en natuurlijk de goudgele frieten.

Tijd om aan te schuiven bij deze twee gedreven ondernemers.

Willen jullie je even voorstellen?
In 1967 stond de wieg van Ton in Veghel. Na de middelbare school volgde hij in Leeuwarden de HAS richting agrarische bedrijfskunde. Bij Ton draait alles om de aardappel: machines in Rusland voor de aardappelteelt, een machinefabriek voor ondermeer rooiers, betrokkenheid bij HZPC met pootgoed.

Guus komt uit Veghel en is van 1987 en hij volgde de Hogere Hotelschool, deed praktijk op in binnen en buitenland( Zuid- Amerika), werkte even bij restaurant Wittern. Het klikte met Ton en ze gingen samenwerken en dit resulteerde in de nieuwe Pieperzvestiging in Eerde.

pieperz1

Hoe is het allemaal begonnen op de Noordkade?
De Noordkade is een grote nostalgie. Die sfeer is geweldig mooi. Het museum (Siemei) was een mooi startpunt. Ton geeft aan: “Maar zelf iets ondernemen, iets opbouwen zit in mijn bloed. De aardappel en machines staan daarin centraal.” Pieperz op de Noordkade bestaat nu twee jaar en het draait goed. De samenwerking tussen de ondernemers daar loopt prima. Het smaakt naar meer.

Hoe kwam je in Eerde terecht?
Het voormalige café De Driesprong, waar Bertus van Berkel 30 jaar de scepter zwaaide, is Ton’s eigendom. Vanouds vonden op deze plek economische activiteiten plaats. We hebben de zaak in korte tijd omgetoverd tot een moderne frietzaak met een nostalgische aardappelsfeer: functioneel en gezellig van binnen en buiten. De diverse ploegen op het terras herinneren de bezoeker er aan dat Eerde “geploegde aarde” betekent. Eerde is klein, maar wel het centrum van Meierijstad.

Wat maakt jullie speciaal tussen de vele frietzaken?
Onze friet is al bekroond met een prijs. Kwaliteit en smaak daar gaat het om. Maar de originele uitstraling van onze zaak is een extraatje. Verder vinden we samenwerking met ondernemers/leveranciers van streekproducten erg belangrijk. Centraal staat onze passie om het voor de klant lekker en gezellig te maken en we vinden het een uitdaging steeds nieuwe producten uit te testen.

Met wie werken jullie samen?
Met de firma Oliehoorn, die ons olie ( zonder palmolie)en sauzen levert. Met Donkers, zijn koeien lopen vrij rond over de weilanden in Eerde en Mariaheide (de Belgische blauwe koe). Wij maken er de Donkers gehaktbal, Donkers friet/ burger, broodje Donkers tartaar van. We betrekken aardappels van HZPC: Tiger aardappel, de schil heeft een tijger motief en de friet is creamy van binnen en crunchy van buiten. Hogeschool Lahrenstein helpt ons het opzetten van een bezorgsysteem voor particulier en bedrijf. We noemen dat het Frikandelivery systeem. Dat is toekomst, maar niet ver weg. We zitten hier vlak bij de Veghelse bedrijven. We gebruiken de beroemde Brander mayonaise uit Groningen.

En de toekomst?
We gaan nu deze zaak “lekker laten lopen” en dan rustig dingen uitbouwen. We dromen en denken ook al aan nieuwe vestigingen in de regio en verder. Maar niet te snel, we leren door te doen. Ton geeft aan dat dit een jongensdroom was, die nu werkelijkheid wordt.

Tot slot
Dank voor het vlotte, open gesprek. Twee ondernemers, die met een open, commerciële blik naar de markt kijken. Passie, kwaliteit en gastheerschap zijn op hun lijf geschreven. Succes!
Meer weten/ lekker eten: info@pieperz.eu  of  Kapelstraat 25 Eerde of Noordkade Veghel

facebookPieperz

 

Share

Pieter schuift aan bij Wim Kox

Pieter. . . nieuwe voorzitter Bridge Veghel’77  in the spotlights.

Juan Bouwmans is jarenlang een toegewijde en verbindende voorzitter van Bridge Veghel’77 geweest. Hij leidde de vereniging vele jaren zonder veel ophef, bekwaam en behendig. Heel veel dank hiervoor. Maar hij wilde de voorzittershamer na 17 jaar aan een ander gunnen. Het is een goed moment, niet lang na het fantastisch 40-jarig jubileumfeest van de vereniging.

Wim Kox nam tijdens de jaarvergadering  jan. 2018 onder luid applaus het stokje van Juan over. Maar Wim kennen we nog niet zo heel goed. Dus….tijd om hem in the spotlights te zetten.

0 (2)Wim, geef eens een klein inkijkje in je leven.
Mijn wieg stond 65 jaar geleden in Eindhoven. Na mijn middelbare school ben ik aan de TH/TU Scheikundige Technologie gaan studeren. Mijn bridgepartner Martien was een van mijn studiegenoten. Na afronding van mijn studie heb ik op verschillende plaatsen in de technische advieswereld van vooral ingenieursbureaus gewerkt: o.a. bij TNO in Apeldoorn, 20 jaar bij TEBODIN in Hengelo, Eindhoven en Den Haag, bij Hevo in Den Bosch en als directeur van TAUW in Deventer.

Mijn vrouw Annemarie komt uit Twente en werkt nog parttime op basisschool de Vijfmaster. Ik heb haar leren kennen tijdens carnaval in Eindhoven. In 1980 zijn we getrouwd en inmiddels zijn onze twee dochters en zoon uitgevlogen naar resp. Amsterdam, Londen en Utrecht. De bonus “opa en oma zijn” wachten we rustig af.

Drie jaar geleden ben ik gestopt met mijn werk. Een tijd van veel zitten op kantoor en in de auto heb ik bewust afgesloten. Ik koester nu twee B’s: Buiten en Bewegen. Lopen, fietsen, de tuin in en lekker op vakantie. Binnenkort staat Australië op ons programma.

Muziek is mijn grootste hobby, vooral uit de “LP-jaren” 1965-1985, toen unieke, eigenzinnige en creatieve artiesten nog de dienst uitmaakten. Ik vind complexe sudoku’s altijd weer een uitdaging en van tijd tot tijd verblijven we in ons vakantiehuis in Markelo.

Wanneer ben je met bridge begonnen?
Vroeger rikte ik veel en in mijn TNO-tijd speelden we ook wel bridge. Maar dat ging zonder veel systeem, bieden en spelen ging vooral op gevoel. Drie jaar geleden heb ik de draad met Martien, die al veel langer bridget, weer opgepakt. Ik kocht een boekje van B. Westra, maar het leek me toch beter les bij Annemarie te nemen. Samen hebben we de lessen gevolgd. Ik ben best gegrepen door het spel. Ik ben als beta-man redelijk analytisch en competitief ingesteld. Wij willen ons uiteraard nog verder ontwikkelen, ons spel verbeteren en daar wordt aan gewerkt. 

Ik speel ook graag eens met andere partners, bijvoorbeeld strenge leermeesters als Gerard Roovers en Ben van de Meerakker. Zij kunnen vaak iets toevoegen en dat houdt je scherp. We doen hier en daar aan een drive mee en analyseren soms onze scores als kans om ons spel te verbeteren. Maar we merken dat het bridgeleven met ups en downs verloopt en dat het nog een lange weg zal zijn naar een kampioenschap. Maar een beetje ambitie moet je natuurlijk wel hebben.

Hoe bevalt onze club je?
Ik ben nu 3 jaar lid, een andere club ken ik niet. Ik vind het een prettige club, waar een mooi evenwicht is tussen gezelligheid en scoringsdrift. Het is allemaal goed georganiseerd. Over de locatie valt wel wat te zeggen en dat is dan ook gedaan. Ik sta hier met open vizier in. Zoals afgesproken bekijken we de situatie aan de hand van een aantal criteria als zich een concrete mogelijkheid aandient.

Voor mij zijn belangrijk: de bij bridge behorende hoffelijkheid, geen kadaverdiscipline, maar wel duidelijkheid over regels en afspraken en ook een beetje lachen, de boel wat luchtig houden. Dat kan volgens mij goed samengaan met fanatiek bridgen.

En…..heel belangrijk: de leden overal bij betrekken. Niet iets afdwingen, maar informeren en overtuigen.

Je bent nu voorzitter. Heb je duidelijke plannen plannen?
Nee, zo begin ik niet. Ik kies ervoor om eerst eens als Bestuur met elkaar te praten, brainstormen over eventuele actiepunten. Ik wil de leden ook uitdagen mee te denken en eventueel met suggesties of voorstellen te komen.

Tot slot
Wim, dank voor je openhartig gesprek en succes als voorzitter van het bestuur.

20180108_202044

Share

Pieter schuift aan bij Geert van den Oever

PieterSamen met zijn vrouw Laura is hij eigenaar  van Galerie & Beeldentuin De Buffel  in Vinkel. Geert is een geboren en getogen Veghelaar en presenteerde een plan op het onlangs gehouden Tuinenfestival  in Veghels Buiten bij zijn geboortehuis op het Havelt /Kruigenstraat.

Wat houdt dat plan in? Dus tijd om even bij te praten met deze enthousiaste Veghelse ondernemer .

Wie zijn jullie?
Ik  ben 38 en Laura 36. We hebben elkaar leren kennen op de Meao , maar vooral bij uitgaanscentrum Lunenburg in Loosbroek. Al vrij snel na mijn opleiding Agrarische bedrijfskunde aan  de HAS, ben ik bij schoonvader Cor aan het werk gegaan. Ik heb dus een heel stuk van de ontwikkeling van het bedrijf meegemaakt. Laura heeft de Heao gedaan. Beide opleidingen komen ons nu goed van pas. Ik had een heel goede band met Cor en ik heb veel van hem geleerd. Verder helpt het dat ik uit een ondernemende familie kom, waar we geleerd hebben de handen uit de mouwen te steken.  En . . . we hebben lang gewacht op een nakomeling, maar die is er gelukkig gekomen, Fiene genaamd.

0 (3)

Hobbies?  Och, mijn werk is mijn hobby. We runnen samen eigenlijk drie bedrijven:
*HOGO= Handelsonderneming Geert van den Oever. Ik koop en verkoop een variëteit aan nieuwe en gebruikte materialen zoals Houten balken, tafels, stoelen & kantoorkasten, enz. Soms zelfs uit China.
* AQUARUNNER alles voor in en om een zwembad: van polsbandjes tot duikplanken. We leveren over de hele wereld. We hebben ons assortiment geleidelijk aan uitgebreid van 7 naar 1000 artikelen.
* GALERIE&BEELDENTUIN De Buffel

 De Buffel, een Galerie&Beeldentuin. Hoe is dat zo gekomen?
Wij zijn gevestigd in een boerderij, maar hier is al heel lang niet meer geboerd. Mijn schoonouders handelden in van alles en begonnen destijds als Leerboerderij de Buffel, later tapijtstalenmakerij en Aquajogging de Buffel. Na een bezoek aan Kirstenbosch National Garden in Kaapstad ontstond een nieuwe bedrijfstak / hobby, Beeldentuin & Galerie de Buffel. In Zimbabwe legden ze  contact met kunstenaars en kochten beelden. Wij hebben dat na de dood van Cor (2015) meteen overgenomen. Dat ging prima, ik was immers al jaren zijn compagnon in het werk.

0 (4)0 (1)Het geheel omvat: Afrikaanse kunst zowel abstract als figuratief. Je vindt ze binnen en in de 6000 m2 grote tuin.  Verder verkopen we gereedschap als veilen, gutsen,hamers en beschermingsmaterialen. En . . . heel veel soorten steen. Vooral uit Zimbabwe maar ook uit Spanje, India en China.  Zelfstandige kunstenaars en amateurs komen hier voor steen, andere materialen en  een mooie sokkel. Ik boor een gaatje, zet het beeld op de sokkel en geniet van de trots op het gezicht van de maker.

We hebben een goede, betrouwbare contactpersoon in Zimbabwe. Hij gaat naar kunstenaars en koopt in overleg met mij beelden. Ik ben een paar keer zelf mee geweest. Daarna zorgt hij voor transport en wij hier in Vinkel pakken uit, maken schoon en maken een mooie expositie.

Wat zijn jullie in Veghels Buiten van plan?
Ongeveer 7 jaar geleden liet de gemeente Veghel her en der in Veghels Buiten kunst zetten. Dat werd geen succes, veel vernielingen en geleidelijk aan is bijna alles verdwenen. Ik had toen al een idee om daarin een rol te spelen met mijn beelden. Helaas . . . dat is toen niet gelukt. Maar ik geef niet zomaar op, ik wil helpen Veghels Buiten gezellig en attractief te maken. Ik hou van dit gebied, mijn geboortegrond. Daarom heb ik een stuk grond gekocht bij mijn ouderlijke boerderij, waar mijn opa en vader vroegen nog op gewerkt hebben. Dit terrein hebben we opgehoogd en gras ingezaaid om voorjaar 2018 een Beeldentuin in te richten. We wonen ook in de directe omgeving en genieten elke dag van het mooie gebied.

0

Mijn toekomstbeeld is een mooie plek met kunst, een bankje voor rust, genieten met een kop koffie en elkaar ontmoeten midden in de natuur. Een plek die je wandelend en fietsend kunt bereiken. Ik wil plaatsen open laten voor kunstenaars die hun eigen werk willen laten zien aan een breder publiek. Gelukkig is de gemeente positief over mijn initiatief. Als mensen eventueel daarna  bij De Buffel in Vinkel iets kopen, is dat mooi meegenomen.

Op termijn willen we, indien mogelijk, op de boerderij een productiestal voor Aquarunner gebruiken. De toekomst zal het uit wijzen. We zijn voortdurend in ontwikkeling. Dat hoort bij ondernemen en handelen.

Jullie zijn onlangs  na een lange periode verblijd met dochter Fiene. Zet zij alles in een andere perspectief?
Jazeker. We hadden niet verwacht nog kinderen te krijgen. Wij gingen door onder het motto “De Buffel is ons kind.” Dat blijft zo, maar nu heeft Fiene ons doel toch wat bijgesteld. En daar genieten we enorm van. We ruimen meer tijd voor haar in.

Tot slot
Uw reporter trof een ontspannen ondernemer met een duidelijke visie op de toekomst. Op Geert zijn de volgende woorden van toepassing: ondernemend, durf, vriendelijk, relaxed en . . . handen uit de mouwen!
Meer weten over dit mooie bedrijf?
Ga naar:  www.beeldentuinveghel.nl  of  info@beeldengaleriedebuffel.nl

0

0 (2)

Share

Pieter schuift aan bij Henk van Riel

PieterHenk is een en al muziek. Veghelaren zullen hem kennen als de vaste organist van het Lambertuskoor in Veghel. Maar hij heeft iets unieks gepresteerd: hij componeerde een mis, genaamd Missa in Anno Misericordiae, mis in het jaar van de barmhartigheid.

Intro
Vroeger gebeurde het vaak dat de kerk opdrachtgever was voor een componist. Alle grote componisten hebben missen gecomponeerd, die nu nog regelmatig worden uitgevoerd. Met de ontwikkeling van de muzieknotatie en de meerstemmigheid richtten veel componisten zich op het scheppen van vooral kerkmuziek, ook al omdat componisten dikwijls priesters waren.
Door alle eeuwen heen is de mis, of een onderdeel daarvan, een geliefd onderwerp voor componisten geweest, ook protestantse componisten zoals Johann Sebastian Bach, schreven in deze vorm. De Gregoriaanse melodieën werden vaak als basis genomen voor verdere meerstemmige bewerking. In de protestantse traditie vormt het kerklied het belangrijkste uitgangspunt voor de kerkmuziek. Denk aan Mattheus Passion van Bach, Requiems van Mozart en Verdi.

Daarom een gesprek met Henk van Riel over zijn bijzondere compositie.

IMG_3062

Stel je even voor Henk
Ik ben geboren en getogen in Sint-Oedenrode, inmiddels horend bij Meierijstad. Ik woon hier nog met mijn vriendin en haar 12-jarige zoon. Mijn 24-jarige dochter woont zelfstandig. Mijn 57e verjaardag heb ik al gevierd. Via Gymnasium Beekvliet en het Franciscuscollege in Veghel, ben ik op het conservatorium in Tilburg terecht gekomen. Een bewuste keuze. Op de middelbare school volgde ik al orgel- en pianoles bij mijn grote voorbeeld John Vriens. In Tilburg studeerde ik af in de richting piano en compositie.
Mijn werk bestaat uit: begeleiden van verschillende koren, begeleider bij het ballet van CKE-Eindhoven en dansgroep “De Stilte”in Breda. Verder schrijf ik muziek en studeer orgel.

Wat was je inspiratie om deze mis te componeren?
Allereerst dacht ik “Veel missen zijn te moeilijk, ik ga iets eenvoudigers componeren”. Verder wilde ik iets bijzonders maken voor de al geplande bedevaart naar Rome. Maar ik vind ook inspiratie in mooie melodieën, die goddelijke ideeën naar boven halen bv in Dona Nobis Pacem. De mis heb ik opgedragen aan de organisator van de Romereis deken Vincent Blom.

Hoe lang heb je aan de compositie gewerkt?
Ongeveer twee maanden: schrijven daarna zing- en speelklaar uitwerken in een boek. Dat heb ik thuis gedaan.

Hoe kom je aan het koor?
Tja, dat waren de pelgrimgangers, ongeveer 30 in getal. We zijn 10 dagen onderweg geweest: 3 dagen Rome, 2 dagen Assisi en Laverna. Het koor was en is zeer enthousiast, ze zingen de sterren van de hemel. Op 20 november in Sint-Oedenrode, op 12 februari in Veghel en op 18 februari in Schijndel. Overal een volle kerk en applaus, mooi toch!

Hoe ging dat in Rome?
We zongen onze mis in een van de vele kerken. Op het St. Pietersplein tijdens de  audiëntie zongen we in Verdiaanse stijl, pontificale wijze “Tu es Petrus”, pro papa Francesco. Het was om rillingen van te krijgen, zo mooi!

Vincent Blom heeft de partituur als cadeau afgegeven bij de Zwitserse Garde. Als antwoord ontvingen we een dankjewel van de secretaris van de paus.

En hoe nu verder?
Het was een gelegenheidskoor. Dus we houden op te bestaan. De mis blijft natuurlijk bestaan en een Schijndels kamerkoor studeert de mis in nu.

Tot slot
Uw reporter trof in Henk van Riel een vlotte prater en een pretentieloze muzikale vakman. Inspirerend ook. Bedankt Henk!

Share

Pieter schuift aan bij Jolanda van Gerwe uit Keldonk

pieterJolanda heeft een eigen praktijk, genaamd Joli. Jolanda is pedagoge en stelt zich tot doel kinderen en ouders bij de opvoeding een duwtje in de goede richting te geven. Carnaval  en het Vudelfeest staan voor de deur. Jolanda roept tegen jongeren “Join Us.” Wat betekent dat?

Intro
Hoe lastig is het tegenwoordig om jezelf te zijn. Want ‘normaal’ lijkt de norm te zijn geworden. Normaal is: gewoon, niet druk, niet lastig, niet eenzaam, niet eigenzinnig. Wijk je daar vanaf, voldoe je niet aan het stereotype beeld, dan ben je ‘anders’. Dan zoeken we een ‘hokje’ voor je, omdat we anders als samenleving niet zo goed weten wat we met je aan moeten vangen.
Als een kind ander gedrag vertoont dan leeftijdsgenootjes, als het liever zijn eigen pad trekt in plaats van de gebaande paadjes te bewandelen, maakt dat uw kind dan ‘anders’? Of … maakt dat uw kind juist heel mooi en heel bijzonder? Jolanda heeft hierover haar ideeën en biedt handvaten om lastige situaties het hoofd te bieden. Luister maar.

0 (1)

Stel je even voor Jolanda?
Ik ben geboren en getogen in Keldonk. Na het Zwijsencollege in Veghel heb ik pedagogiek gestudeerd aan de Hogeschool Arnhem Nijmegen. Tijdens mijn stages kwam ik er achter, dat ik meer individueel en persoonlijke aandacht wilde geven aan de mij toevertrouwde kinderen. Daarom begon ik in 2008 meteen mijn eigen pedagogische bedrijfje op te zetten. Ik gaf het de naam Joli: de eerste letters van mijn naam en het staat in het Frans voor “aardig, positief”. Een belangrijk uitgangspunt bij mijn werk.

Samen met mijn man Frank hebben we twee kinderen Nick(4) en Eva(3). Ik hou van sport, creativiteit en ik doe vrijwilligerswerk om de leefbaarheid in ons kerkdorp te bevorderen.

Vertel een wat meer over je werk.
Via de huisarts, basisteam Jeugd&Gezin of anderszins melden mensen zich met een vraag of moeilijke opvoedingssituatie. Het kan betrekking hebben op jonge kinderen, schoolkinderen, pubers en jong volwassenen. Na een intake ga ik of mijn twee collega’s aan de slag op basis van 4 grondbeginselen: persoonlijke aandacht, eigen kracht mobiliseren, op maat en met korte lijnen. Centraal staat het belonen van gewenst gedrag. We werken in de regio Veghel en omgeving.

Een van jullie speerpunten is het project “Join Us”. Wat houdt dat in?
Join Us helpt jongeren die moeite hebben met het maken en onderhouden van sociale contacten. Dat doen we in samenwerking met de gemeente. Tweewekelijks zijn hiervoor vrijdagavonden in Jongerencentrum De Kluis op de Noordkade in Veghel. Een groep voor 13-18 jaar en een groep van 18-23 jaar. In overleg en samen met de groep wordt elke week een programma gemaakt. Op deze manier proberen we deze jongeren gereedschap te bieden zodat ze zich beter en veiliger in de maatschappij durven te bewegen.

Binnenkort is het carnaval en het bekende Vudelfeest is op 24 februari. De organisatie van Vudel ondersteunt Join Us en roept betreffende jongeren op met Join Us gratis naar het Vudelfeest te gaan. Zij verzamelen zich in carnavalsoutfit om 20.00 uur bij de huiskamer van De Kluis om daarna samen naar het Vudelfeest op de Noordkade te gaan. We zien wel of het leuk is en hoelang we blijven.

We hebben al landelijk erkenning gekregen voor Join Us en ontvingen er een nationale prijs voor. Een mooie opsteker.

Wat is je drive?
Ik vind het belangrijk om jonge mensen, die barrières in de sociale omgang ondervinden een veilige omgeving te bieden, waarin ze sterker worden en zich kunnen ontwikkelen. Een goede basis op jonge leeftijd vormt een fundament voor het verdere leven. Het werkt preventief. Het is toch mooi om daaraan een bijdrage te leveren. De jeugd moet toekomst hebben.

Tot slot
Jolanda, dank voor het vlotte gesprek. Je bewogenheid en inzet voor deze jongeren en jullie kleine dorpsgemeenschap zal zeker zijn vruchten afwerpen. Succes.
Meer weten? Ga naar www.jolizorg.nl/joinus

0

Join us, met staatssecretaris
foto: René Verleg

Share

Pieter schuift aan bij Robert Danse, prins Robert d’n Urste

pieterHij is de 49e heerser van Kuussegat. De eerste prins werd gekozen in 1959 in de persoon van Gerard van Heeswijk, genaamd Prins Groad den Urste.

Intro
Sinds 1959 heeft carnaval in Veghel zich in snel tempo ontwikkeld. Aanvankelijk stond de gemeenschap en vooral de kerk heel afwachtend en sceptisch tegenover dit zottenfeest. De optocht werd zelfs verboden. Maar geleidelijk aan werd het feest populairder en uitbundiger. In het feest zitten veel traditionele elementen. Prins Carnaval is een gekozen ceremoniemeester, die voorafgaand aan en tijdens carnaval een belangrijke rol speelt binnen de plaats of carnavalsvereniging waar hij prins van is. Vanwege de betekenis van het getal 11 als het gekkengetal wordt de nieuwe Prins in een aantal plaatsen op of rond 11 november gekozen. Meestal is het iemand die in het verleden al actief in het plaatselijke carnavalsleven is geweest. Tot aan het moment van de officiële bekendmaking is dit het grootste geheim van dorp/ stad. Het is een sport geworden onder de bevolking om vooraf te raden en te gokken wie de nieuwe Prins gaat worden. De Prins wordt bijgestaan door de Raad van Elf, maar vaak ook door een Prinses, een hofnar en een of meer adjudanten.

Dit jaar valt de eer te beurt aan Robert Danse. Een goede reden om eens aan te schuiven voor een praatje met onze kersverse prins.

SONY DSC

Robert, schets eens kort portret van jezelf.
Ik ben 51 jaar en geboren en getogen in Veghel, een echte Kuus dus. Na de Pius X-mavo ben ik voor kok gaan studeren en in deeltijdopleidingen heb ik me verder in dit vak ontwikkeld. Mijn beroep is nu “Productontwikkelaar bij Maison van den Boer.” Een leuk en creatief terrein, waarop ik mijn ei helemaal kwijt kan. Ik rol in deze functie al 26 jaar van het ene in het andere feestje. Ik reis ook veel voor mijn werk. Onlangs was ik nog in Rio voor de verzorging van de hospitality in het Heineken House tijdens de olympische spelen.

Colette is mijn vrouw en we hebben 2 dochters van 21 en 19. We zijn al bijna aan ons bijna zilveren huwelijksfeest. We wonen in de oude smederij van Colette’s ouders in de Heuvelstraat. Het is een echt  carnavalshuis met de zoete inval , want er heeft al een prins meer gewoond namelijk Prins Arno XI

Ik hou van muziek en ben actief in harmonie Frisselstein en natuurlijk het  oudste blaaskapel De Wel Joaa. Ons hele gezin maakt muziek.

Hoe gaat zo’n uitverkiezing tot prins?
Er is een keuzecommissie van 5 personen. Zij komen eensgezind tot een voordracht op grond van een aantal criteria. In het diepste geheim wordt je dan door de voorzitter gevraagd.

Hoe heb je de uitverkiezing ervaren?
Ik voelde trots, ik begon te gloeien, even wat benauwdheid, maar meteen voelde het goed. Ik dacht “Daar ga ik samen met mijn gevolg en de inwoners van Veghel iets leuks van maken.” Een echte uitdaging en daar hou ik wel van! Het was wel lastig mijn uitverkiezing maandenlang geheim te houden. Het moet immers een verrassing blijven tot half  november.

Wie horen bij je gevolg?
Ik heb Jan van Leur en Nico van Rooij als mijn adjudanten gekozen. We zijn een supertrio. Verder wordt dit aangevuld met een hofnar, raad van elf , dansmariekes, kapellen, onze dames  e.a.

SONY DSC

Hoe luidt jullie lijfspreuk en hoe maken jullie die waar?
“We maoken ’t soamen.” En dat is voor mij/ons geen loze spreuk.We willen zoveel mogelijk mensen actief bij de voorbereiding en organisatie van dit feest betrekken. Het moet gezellig worden voor jong en oud, voor gezonde, zieke en gehandicapte Kuussen/Kuussinnen.

Er is ook een prinsenlied. Wie maakte dat en hoe luidt dat?
Wij hebben het lied zelf gemaakt op de melodie “Dansen” van Pater Moeskroen. Het refrein luidt:
En we hossen,springen door ons Kuussegat
Prins Robert, Adjudanten, alle Kuussen op ons pad
We laten stallen kraken
Ja, we gaon het saomen maoken!

Wat staat jullie zoal te wachten?
De onthulling was het eerste grote wapenfeit. Heel mooi! Daarna een kennismaking met de verschillende commissies en blaaskapellen.
11 december is Prince on Ice in de Proeffabriek aan de Noordkade, van 14.30-18.00 Ik ga de schaatsen ook onderbinden.
14 januari volgt de jeugdhofzitting en daarna de receptie van de prins.
En veel zittingen en recepties in de kerkdorpen en nu ook in Rooi en Schijndel. En Uden…..ja daar maken we ook elk jaar iets bijzonders van. Lekker de draak met elkaar steken!

En natuurlijk het jaarlijkse Loeiersfestijn , waar het beste Veghels carnavalslied wordt gekozen.

En vanzelfsprekend de Carnavalsweek met als hoogtepunt de optocht en bezoek aan de stallen. We hebben nog creatieve plannen, maar die zijn nog in staat van wording. Dus …..even mijn mondje dicht houden. Kuusverbranding is altijd een mooi slot met de nodige emoties. Alles bij elkaar druk, maar vooral een grote uitdaging en genieten.

0Wil je tot slot nog iets zeggen?
Ja, de rol van de opa’s, de oud-prinsen. Zij bewaken de tradities en dat vind ik mooi. Dit kan gaan over de kleding van de prins tot zijn scepter. Ik ben heel blij met mijn originele scepter, gemaakt door Vic van Heeswijk. Echt mooi, hoe hij mijn persoon, mijn werk en mijn levenshouding in het scepterhout heeft weergegeven.

Ik ga vooral heel erg genieten en ik hoop dat mijn plezier aanstekelijk werkt op anderen.
We gaon ’t saomen moaken! Alaaf en succes.

SONY DSC

Share

Pieter schuift aan bij Wilma van Asseldonk

pieter. . . bestuursvoorzitter van de Wereldwinkel Veghel. De wereldwinkel viert dit jaar haar 25-jarig bestaan, een jubileum dus. Je vindt de winkel aan de Meierijgaarde.

Intro
De Wereldwinkel is de fairtradewinkel van Nederland. Met de verkoop van fairtradeproducten investeert de Wereldwinkel in een leefbare wereld voor iedereen. Elk product in de winkel is met zorg en volgens de fairtradecriteria geproduceerd en ingekocht. Ondernemers in ontwikkelingslanden krijgen op deze manier toegang tot de Europese markt en de kans een bestaan op te bouwen. Koop je een cadeau in deze winkel, dan draag je bij aan een stukje eerlijke handel.

Een jubileum, een beetje feest. Tijd om eens bij te praten met Wilma van Asseldonk.

ww5

Vertel even iets over jezelf, Wilma
Ik ben geboren en getogen in Veghel. Zestig jaar geleden stond mijn wieg op Het Havelt in Veghel. Mijn opleiding tot verpleegkundige volgde ik in het voormalige St-Josefziekenhuis in Veghel. Na een tropencursus ben ik op 23 jarige leeftijd vertrokken naar Zambia via Memisa. Daar heb ik twee jaar gewerkt als kinderverpleegkundige in een ziekenhuis en op consultatiebureaus in de bush. Verder volgde in de opleiding voor wijkverpleegkundige in Breda , werkte in die functie in Lieshout/Mariahout en nu ben ik hoofd ketenzorg bij de Zorgboog regio Helmond. Ik woon op een boerderij en ben een hobbyboer met een moestuin. Ik reis veel en lees graag.

Hoe ben je bij de wereldwinkel betrokken geraakt?Bij een eerdere start  in de jaren zeventig was ik al  eens betrokken. We hadden toen vooral food: chocola, suiker, rijst, koffie en thee en we maakten de mensen bewust van de oneerlijke handel via het wereldhandelsspel.  Sinds 2012 ben ik voorzitter van de wereldwinkel Veghel. Ik organiseer graag en zet graag de lijnen uit samen met de andere bestuursleden en vrijwilligers.

Wat is je drive?
Eerlijkheid!! Eerlijk duurt het langst. De winkel is een middel om die gedachte uit te dragen en de mensen tot actie aan te zetten. Natuurlijk moet de winkel kostendekkend zijn en liefst wat opbrengen, maar de achterliggende boodschap staat centraal. Gelukkig zijn intussen veel van onze foodartikelen in de supermarkt te vinden. Prima! Ook supermarkten nemen onze gedachten over eerlijke handel gedeeltelijk over. En wij passen ons winkelassortiment gewoon aan: sieraden, beelden, maskers enz. . . . heel veel leuke cadeau-artikelen.

We hebben goede contacten met de andere twee wereldwinkels in Meierijstad. We zijn trots op onze 30 vrijwilligers, die de zaak draaiende houden.

En de toekomst?
Best een beetje lastig. Her en der horen we van sluiting van wereldwinkels. Maar we willen van Meierijstad een fairtradegemeente maken. We worden gesteund door de gemeente in de persoon van Annemieke van de Ven. We sluiten geen langlopende huurcontracten af en bekijken het van jaar tot jaar.

Tot slot
Gefeliciteerd met dit jubileum!
Iedereen is welkom om een kijkje te nemen. Maar nog beter . . . koop iets leuks en verbeter de wereld een heel klein beetje. Een fijne gedachte toch. Overigens zijn ook vrijwilligers altijd welkom.
Uiteraard kun je ook op internet kijken: www.wereldwinkelveghel.nl

Share

Pieter schuift aan bij Nettie de Wit

PieterZij is uitgeroepen tot verdienstelijk Veghelaar van het komende carnavalsseizoen, samen met carnavalsvereniging De Zuidstampers.

Intro
Zaterdag 19 november zijn zij tijdens de laatste Hofzittingsavond van CV de Kuussegatters in het zonnetje gezet. Ieder jaar organiseren de Zuidstampers het carnaval in hun wijk Veghel-Zuid en als onbetwist hoogtepunt is het Gehandicaptenbal voor mensen met een beperking uit de regio. Een enorm gezellig feest met muziek, een DJ en een topartiest. Super gezellig, goed georganiseerd en helemaal in de sfeer van Carnaval! Nettie de Wit regelt daarvoor alles als secretaresse en is al meer dan vijftien jaar actief in de carnavalsvereniging.Tijd om even bij te praten met Nettie

Stel je even voor
Mijn geboortedorp is St-Oedenrode, maar op 9-jarige leeftijd zijn we naar Veghel verhuisd.Ik ben 57 jaar. Samen met mijn man Peter hebben we twee kinderen en 3 kleinkinderen. Ik werk als zorghulp bij de Stichting Laverhof en bij Joachim en Anna ben ik invalkracht.

Verdienstelijk Veghelaar . . . wat doe je dan zoal?
Nou ja, ik ben uitgeroepen tot Verdienstelijk Veghelaar, maar we toen alles met een heel team en veel vrijwilligers. We zorgen dat De Golfstroom elk jaar met carnaval weer bruist van activiteit en gezelligheid.

Het begint al in oktober/november met vooraankondigingen naar regionale instellingen in Uden, Schijndel, Sint-Oedenrode, Heeswijk e.a.

In januari krijgen we de inschrijvingen binnen. Meestal rond de 200 van schoolleeftijd tot ouderen. We inventariseren het nodige vervoer en gaan dat regelen: taxi, rolstoelbus en gewone bussen. We benaderen onze vaste sponsoren en proberen nieuwe te strikken. We hebben best veel geld nodig voor aankleding van de zaal, muziek, prijzen, artiesten, versnaperingen, enz. Maar voor deze doelgroep zijn ze best bereid wat te doen of met geld of in de vorm van goederen.

En als het dan carnaval is, beginnen we vrijdags met de inrichting en versiering van de zaal.We hebben daar een vast patroon in, maar volgend jaar in het nieuwe gebouw zal dat anders moeten. Zaterdagmiddag 13.49 uur opent de wethouder het feest meestal en dan gaan we helemaal los tot ongeveer 17.00. De handjes de lucht in, mooie muziek, dansen en tussendoor een drankje, snoep en krentenbollen. We kiezen ook nog de mooist verkleedde feesteling.

Waarom doe je dat allemaal?
Gewoon, omdat ik het zelf leuk vind. Ik organiseer graag en als ik zo’n zaal vol feestvierders zie, krijg ik een kik. Dat doet me goed. Ik neem er een week vakantie voor op. Maar nogmaals . . . we hebben een fijn team. Ieder heeft zijn taak en we kunnen blind op elkaar vertrouwen.

En de rest van je gezin?
Mijn man Peter is voorzitter van de wijkvereniging. Hij geeft mij alle ruimte. Onze kinderen wonen elders.

Naast het gehandicaptenbal ben ik met carnaval elke middag van 14.00-20.00 uur in de Golfstroom te vinden te midden van ruim 100 liefhebbers van alle leeftijden. We hebben een snoepkraam, friettent en organiseren op die middagen leuke dingen als stoelendans ea.

Tot slot
Nettie, je hebt de uitverkiezing dik verdiend. Door jou, jouw team en vele vrijwilligers hebben veel mensen een mooie dag of zelfs week. Bedankt en hopelijk nog vele jaren erbij.

0

 

Share

Pieter schuift aan bij het echtpaar Charles & Marianne Glimmerveen.

PieterZij wonen sinds 30 juni 2016 in Veghel. Zij zijn nieuwkomers in onze gemeente Veghel/Meierijstad.

Intro
Qua oppervlakte wordt Meierijstad een van de grotere gemeenten van Brabant. Er is veel bedrijvigheid en dat trekt nieuwe inwoners. Charles en Marianne Glimmerveen zijn sinds kort nieuwe inwoners van Veghel.Tijd om even bij te praten met dit echtpaar.

Willen jullie je even voorstellen?
Charles: ik ben 70 jaar geleden geboren in Dordrecht. Ik leidde een bandengroothandel en werkte bij o.a. een Ford-dealer, Mercedes- en Volvo-importeurs. We hebben heel wat mooie reizen gemaakt. Ik ben  een actief verenigingsmens, o.a. bij Lions en Probus. Bridgen, jeu de boules spelen en oldtimers hebben mijn belangstelling. Ik werd nogal eens gevraagd voor het secretariaat .
Marianne: ik ben 69 en geboren in Zwijndrecht.  Sport  was mijn hobby. Helaas, moest ik hier wat dimmen door medische omstandigheden.  We hebben 27 jaar in Zeeuws-Vlaanderen gewoond, in Aardenburg. We hadden een fijn huis met een mooi natuurgebied in het verlengde van onze tuin. Wij hebben één dochter. Zij woont met haar gezin in Veghel.

Wanneer en waarom zijn jullie in Veghel komen wonen?
De afstand Aardenburg-Veghel is groot. We wilden dichter bij onze dochter wonen en onze kleindochter van dichtbij zien opgroeien. Het lijkt een hele stap, maar wij hebben er geen moeite mee te verhuizen. Ons huis was snel verkocht en onze nieuwe woonplek hadden we snel gevonden in de Paulus Potterstraat in Veghel. We hebben de boel flink verbouwd en hebben het er prima naar onze zin: vlakbij het centrum, zonnig, ruim en in een bedrijvige omgeving. We wonen er vanaf 30 juni

En hoe bevalt het? ?
In een woord “perfect”. De verbouwing is achter de rug. We hebben kennis gemaakt met buren en de wijk. We zien hartelijke mensen om ons heen. We werden verwelkomd met een bloemetje. Heel fijn. We zijn bij de bridgeclub gegaan en gaan ons nu verder verdiepen en integreren in Veghel/Meierijstad. We zijn graag onder de mensen. Via de zomerbridgeavonden zijn we al lid geworden van Bridge Veghel’77 en dat bevalt prima. Nu we ons huis op orde hebben, gaan we wat verder om ons heen kijken.

Hoe zien jullie de toekomst in Veghel?
Zonnig, we genieten elke dag en voelen ons hier nu al thuis.

Tot slot
Uw reporter ontmoette in Charles en Marianne een energiek en optimistisch echtpaar, dat zich actief opstelt om zich snel thuis te voelen in hun nieuwe woongemeente. Welkom en veel woon- en leefgenot!

charles-en-marianne-glimmerveen

Share

Pieter schuift aan bij Rob van Dijk

Pietereigenaar van Sportstudio RobvanDijk. Zijn sportschool is binnenkort vijfentwintig jaar bezig met Sport, Heath, Welness&Fun.

Intro
Ons lijf zit ontzettend complex en ingenieus in elkaar. Complexer dan de meest geavanceerde machine. Organen, bloedvaten, cellen, hormonen, botten, darmen, tanden – het is één groot onlosmakelijk geheel!
Als er in één van die radertjes iets mis gaat, dan kan het zijn dat bepaalde processen in je lichaam flink worden verstoord . . . en dat merk je dan meteen.
In onze maatschappij anno 2016 is er veel aandacht voor gezondheid, sport en voeding. Mensen zijn best wat ijdel, willen er goed uitzien. Ze willen ook echt aan hun gezondheid werken, er iets voor doen. Sportscholen spelen in op deze behoefte. Vandaar een gesprek met Rob van Dijk over 25 jaar sportstudio en de toekomst.

Stel je even voor Rob
Ik ben een echte Veghelaar, geboren en getogen. Na de Pius X-mavo ben ik in de horeca gaan werken o.a. bij Hutten en Maison van den Boer. Dat heb ik ongeveer 15 jaar gedaan. Mijn hobby was voetbal en fitness .Van dat laatste heb ik mijn beroep gemaakt. Uiteraard heb ik hier eerst opleidingen voor gevolgd.

In september 1991 heb ik het huidige pand aan de Dr. Abraham Kuyperlaan 36 in Veghel-Zuid gehuurd. Het was een bedrijfskantine en een grote fabriekshal. Ik ben aan het verbouwen geslagen en ben begonnen met fitness. Geleidelijkaan heb ik het verder uitgebreid en er zijn twee zalen gemaakt voor groepslessen, kleedlokalen, douches, een sauna en kinderopvang. Nu is het in totaal 1000 m2. We hebben verschillende instructeurs in dienst. Zij volgen elke 3mnd bijscholing. We hebben voldoende parkeervoorzieningen. Het loopt prima.

Zie je veranderingen in de loop van die 25 jaar?
Jazeker. Aanvankelijk was het vooral fitness en krachttraining. Nu overheerst het werken aan de conditie. We zagen onze doelgroep geleidelijk aan veranderen: van vooral jongeren naar meer ouderen. Er werken hier nu mensen van boven de 80 aan hun gezondheid en conditie. Verder adviseren we ook over voeding en andere gezondheidsaspecten. Onze instructeurs zijn op dit gebied ook geschoold.
We zien dat onze sportstudio ook een belangrijke sociale functie vervult in onze geïndividualiseerde samenleving. Even wat drinken, een praatje . . . het zijn belangrijke momenten voor sommige mensen.

Hoe blijf je up-to-date?
Wij zijn Platinumclub van Les Mills International. Zij verzorgen wereldwijd lesprogramma’s en vernieuwen die voortdurend. Hun aanbod omvat ook muziek en promotiemateriaal. Onze instructeurs volgen die programma’s: Body Pump, Body Combat, RPM/Spinning enz. Zie voor het totale aanbod onze website.
Verder zijn we aangesloten bij LERF= Landelijke Erkenning Fitness. Door controles wordt de kwaliteit van onze voorzieningen en ons aanbod bewaakt. Bedrijven zien dit keurmerk als een belangrijk criterium bij de keuze voor een bepaalde sportschool.

Ga je het zilveren jubileum nog vieren?
Nee. We hebben 5 jaar geleden onze twintigste verjaardag uitbundig gevierd in De Stapperij. Dat was een geweldige happening. Nu houden we het rustig.

Heb je nog bijzondere plannen voor de toekomst?
Het loopt lekker, we gaan gewoon door en blijven ons vernieuwen via Les Mills. We volgen trends en nieuwe ontwikkelingen op de voet.

Tot slot
Rob en je medewerkers . . . van harte gefeliciteerd met deze mijlpaal en succes met je mooie bedrijf.
Meer weten? Ga naar  info@sportstudiorobvandijk.nl

IMG_3003

Share

Pieter schuift aan bij Hans van der Sandt

Pieter. . . alias Julius Dreyfsandt zu Schlamn, de oprichter van het Schrijverscollectief Meierijstad. Het schrijverscollectief werd vorig jaar geboren uit een nachtelijke impuls van Julius.

Intro
Hier in Brabant is een gezegde: “Ik kan schrijven en dichten zonder mijn hemdslip op te lichten.” Schrijven en dichten wordt hiermee neergezet als gemakkelijk en moeiteloos. Veel schrijf- en dichtwerk wordt geproduceerd op zolderkamertjes. Verspreid over het land zijn echter schrijf- en poëziegroepen actief. Zij zoeken contact en willen hun werk delen en elkaar inspireren.

Een van deze mensen woont in ons midden, in onze nieuwe gemeente Meierijstad. Hij kan schrijvers en dichters in onze regio een podium bieden, bij elkaar brengen en producten onder een breder publiek verspreiden. Meierijstad omvat 13 dorpen: Schijndel, Wijbosch, Eerde, Sint-Oedenrode, Nijnsel, Boskant, Olland, Veghel, Boerdonk, Erp, Mariaheide en Zijtaart. Een groot potentieel aan schrijvers, dichters en belangstellenden. Tijd dus om even bij deze baanbreker aan te schuiven en met hem bij te praten.

Wat wil je over jezelf kwijt, Julius?
IMG_2736Ik ben bijna 68 en geboren in Alphen a/d Rijn. Mijn wieg stond in een kleermakersgezin, middenstanders dus. Uit stamboomonderzoek blijkt mijn familie ook in Best gewoond te hebben. In verband het groter worden van de kinderen, verhuisden we van Den Bosch (waar ik werkte als administrateur) naar Sint-Oedenrode, nu 40 jaar geleden. Ik heb later HBO-Maatschappelijk Werk gestudeerd en  ben in die sector gaan werken. Ik ben gescheiden, maar ben 3 kinderen en 8 kleinkinderen rijk. Ze wonen allemaal in de buurt. Nu geniet ik van mijn pensioen, maar ik ben geen stilzitter. Ik houd van muziek, poëzie en culturele activiteiten. Ik geef individuele behandeling psychotherapie. En . . . Schrijverscollectief Meierijstad staat hoog op mijn prioriteitenlijst.

Hoe ben je op het dichterpad terecht gekomen?
Toen ik op 7-jarige leeftijd een gedichtje aan moeder liet zien, zei ze: “Dat heb je natuurlijk niet zelf gemaakt.” Ik stond hier toen verder niet bij stil. Maar veel later tijdens mijn nachtdiensten als vrijwilliger Palliatieve Zorg, ging ik mijn ervaringen en gevoelens onder woorden brengen. Ik ben altijd wel een denker, een beetje filosoof geweest. Gevoel, intuïtie, reflecteren zit in mijn aard. Voeg daarbij een aardige woordenschat en je hebt de voorwaarden voor poëzie.

Hoe kwam je op het idee Schrijverscollectief Meierijstad te starten?
Mijn schrijversnaam Julius Dreyfsandt zu Schlamn is niet zomaar gekozen. Daar zit een gedachte achter. Drijfzand is los, betrekkelijk, weinig waard. Schlamm is modder. Julius was een keizer. Kortom de naam staat voor : de mens is veel niks en toch heel wat! Dat heel wat wil ik laten zien door het bij elkaar te brengen en in de spotlights te zetten. Voorop staat de bundeling van krachten en versterken van “schrijven en dichten” in onze samenleving. Dat kan op den duur een belangrijke culturele en educatieve bijdrage leveren aan de verschillende leeftijden. Van een facebookpagina zijn we uitgegroeid tot een facebookgroep van 250 belangstellenden. Facebook is een handig, modern middel om veel mensen te bereiken en te verbinden. Met 6  onmisbare redactieleden en een adviseur proberen we alles in goede banen te leiden en naar de toekomst te kijken. We communiceren met scholen, culturele organisaties en media.

Wat zijn je ervaringen tot nu toe en hoe kijk je tegen de toekomst aan?
Mijn ervaringen zijn positief. Poëzie en schrijven krijgen ook in deze regio een grotere plek bij een breder publiek. Jammer dat scholen in het voortgezet onderwijs nog weinig reageren op ons initiatief. Verder willen we werken aan kwaliteitsverhoging door goede schrijvers aan te trekken. Goede ambassadeurs kunnen anderen weer inspireren en zo rolt het poëzietapijt langzaam verder uit.

Tot slot
Uw reporter trof een woordenrijke, enthousiaste beoefenaar en bevorderaar van de schrijf- en/dichtkunst. En . . . een inspirator, die zijn drang omzet in concrete plannen.
Meer weten? Ga naar: redactiescm@gmail.com of www.facebook.com of www.youtube.com

11988226_140460366297134_941859447268938236_n

Share

Pieter schuift aan bij Ellen Schepens uit Mariaheide

PieterEllen is bijna afgestudeerd aan de Hogeschool Utrecht met als studie Medische Hulpverlening. Verspreid over de keukentafel liggen talrijke, dikke studieboeken.

Ellen zet zich actief en met groot enthousiasme in voor de allerarmsten in de wereld en ontving hiervoor de Albert Schweitzerprijs, een aanmoediging voor jongeren, die zich bijzonder inzetten voor gezondheidgerelateerde projecten in arme landen specifiek in Subsahara-Afrika. Het juryrapport zegt: ”Ellen is de enige student die zo gek is om vanuit Nederland een hulpprogramma op te starten in Kenia. Haar passie en originaliteit zijn overweldigend.” De prijs leverde € 5000, – op. Dat geld heeft Ellen geïnvesteerd in een project in Kenia.

Intro
Het verschil tussen rijk en arm in de wereld is groot, te groot. Maar voor de allerarmsten is het een ramp, voor hen is er geen menswaardig bestaan mogelijk. Er zijn veel instanties, organisaties en particulieren die hieraan iets proberen te verbeteren. Ellen is zo’n wereldverbeteraar. Iemand, die de handen uit de mouwen wil steken en concreet iets tot stand wil brengen. Haar ideeën over ontwikkelingshulp zijn interessant. Daarom een gesprek met Ellen over haar studie, ideeën, plannen en ervaringen.

IMG_2909Stel je even voor Ellen
Ik ben 28 jaar geleden geboren in Mariaheide. Na de basisschool heb ik de Havo gedaan en daarna VWO. De keuze van mijn studie was duidelijk: geneeskunde en wel in Utrecht, dus op kamers. Ondanks mijn inzet moest ik deze studie staken. De nieuwe studierichting bij Hogeschool Utrecht “Medische Hulpverlening” sprak me wel aan en daar ben ik intussen bijna voor geslaagd. Tijdens deze studie doe ik er van alles bij: EHBO-vrijwilliger, verpleeghulp in het UMC, vicevoorzitter van de Landelijke Studentenvakbond. In de laatste rol heb ik enorm veel geleerd over politiek en beïnvloeding. Ik ben een mensenmens, ik houd van mensen om me heen, van sfeer, van zingen.Ik kan niet tegen onrecht en armoede.Ik wil me echt verdiepen in het armoedeprobleem in de wereld en zoeken naar oplossingen.

Ellen is actief en ondernemend? Dat blijkt wel uit het volgende
Zij is oprichter van de NGO Medical3T in 2013. Het doel is training, treatment en transport in Kenia. Het gaat om het opbouwen van een hulpverleningsnetwerk. Ellen is daar naar toe geweest met Karolien Janssen Daalen en John Maartens om de situatie zelf te zien en het Keniaanse team aan te sturen. We verzorgen een praktische EHBO-cursus en gezondheidsvoorlichting op scholen. Het project loopt nu echter niet vlotjes en we zoeken naar een duurzaam vervolg.  Ellen ontving hiervoor de Moeder Theresaprijs van de Utrechtse studentenbond VIDIUS. In de Utrechtse TEDx-Talentstage heeft ze haar zoektocht verwoord in een Tedtalk.Het onderwerp was: “De kracht van falen”. Zij is niet bang te falen en gaat vaak te werk via trial and error dwz door iets te proberen, door vallen en opstaan kun je veel leren. De Hogeschool honoreerde haar extra inzet naast de gewone studie met de Hugenotenprijs. In 2015 stond ze op grond van al haar bezigheden in het AM-Magazine, een blad vol Ambitieuze Meiden, de plek voor jong vrouwelijk talent. Meiden met Beauty, Brains &Balls. Zie www.ambitieuzemeisjes.nl

Ellen is ambassadeur van ONE. Dit is een wereldwijde lobby-, campagneorganisatie, die politiek en gezagdragers proberen te beïnvloeden om extreme armoede en onnodige ziektes te bestrijden. Zij is er immers achter gekomen, dat de overheid vaak log en traag is. Toch is dat de plek waar de werkelijke verandering wordt ingezet.Wil je iets wezenlijks bereiken dan moet je toch beginnen bij de mensen die uiteindelijk de beslissingen nemen.

Wat zijn je ideeën over de gevestigde ontwikkelingshulp en de armoedebestrijding in de wereld?
Armoedebestrijding moet wat mij betreft niet gebaseerd zijn op liefdadigheid en geld of goederen geven. Het kan heel waardevol zijn om een persoon of kleine gemeenschap te steunen. Dat is dus zeker niet verkeerd. Maar voor duurzame hulp zie ik niets in dat concept. We roepen al decennia lang “geef ze geen vis, maar een hengel”. Toch blijven we geld storten in een eindeloze put van armoede. Ik heb gezien dat er niets mis is met de intelligentie en werklust van de Kenianen. Zij weten echt wel wat goed voor hen is. Duurzaam betekent, dat we de boel daar niet overnemen. De mensen moeten zelf iets opzetten, daarmee geld verdienen en daarmee weer nieuwe initiatieven ontwikkelen. Zo maken wij ons overbodig en kunnen de Kenianen in de toekomst in hun eigen onderhoud voorzien. De hulp moet gebaseerd zijn op een duidelijke missie en een plan. Gewoon geld geven zonder er verder bij na te denken, zal nooit leiden tot het einde van ziekte en honger. Bedenk eerst waarom jij hulp wil gaan geven en daarna pas hoe je dat wilt doen.

 En je toekomstplannen?
Op de eerste plaats hard studeren en mijn diploma halen.Daarna hoop ik aan de slag te kunnen op de spoedeisende hulp, mogelijk maak ik later nog de stap naar de traumahelikopter of Artsen Zonder Grenzen.

Tot slot
Uw reporter trof in Ellen een spraakzame en enthousiaste wereldverbeteraar, die de handen uit de mouwen steekt en niet bang is te falen. Van fouten en mislukkingen kun je immers leren en hierdoor jezelf ontwikkelen. Succes!

IMG_8770

Share

Pieter schuift aan bij de projectleiders van Ontmoetingscentrum Het Leijhuis

Op 13 april is het Leijhuis officieel geopend. Het lint werd doorgeknipt door Jaap, Danielle en Laura.

Brigitte Cuppens en Saskia de Jong zijn samen met studenten van de opleidingssector Mens &Maatschappij van ROC de Leijgraaf al een maand bezig om voor buurtbewoners en andere belangstellenden een ontmoetingsplek te creëren.


Intro
ROC de Leijgraaf biedt Middelbaar Beroepsonderwijs aan in 4 sectoren: Mens&Maatschappij, Economie&Bedrijf, Horeca&Toerisme en Techniek&Samenleving. Er zijn vestingen in de regio Veghel-Uden-Oss-Cuijck.

Het initiatief iets met en voor deze doelgroep te gaan doen is gestart vanuit de sector Mens&Maatschappij. Logisch, want deze studenten maken er straks hun beroep van om met en voor mensen dingen te organiseren: koken, creativiteitsvormen, beweging,computer. Tijd om bij te praten met de projectleiders, studenten en de deelnemers/gasten van het kersverse ontmoetingscentrum Het Leijhuis, dat gevestigd is in het ROC gebouw aan de Muntelaar in Veghel

Brigitte en Saskia, jullie zijn de initiatiefnemers en kartrekkers. Stel je even voor.
Wij zijn allebIMG_2570ei werkzaam op de Leijgraaf als coach, stagedocent en andere vakken. We hebben ruime ervaring in het onderwijs en zien ontmoetingscentrum Het Leijhuis als een grote uitdaging. We vonden het zonde, dat een soortgelijk project  in Oss i.s.m. Stichting Dichterbij stopte. De daar opgedane ervaringen maakten een nieuwe start in Veghel mogelijk. We zien in het project drie duidelijke doelen: de school vervult haar maatschappelijke functie, de studenten doen belangrijke ervaringen op en de gasten genieten van gezelligheid en activiteiten. We krijgen ondersteuning van de opleiding 4Season, de directiesecretaresseopleiding en in voorkomende gevallen van de ICT-afdeling.

En de studenten . . . wie zijn jullie?
Wij zitten in leerjaar 2 van de opleiding Maatschappelijke Zorg. We hebben al stage gelopen op diverse werkplekken. Dit project geeft ons kans om op school te oefenen in organiseren, plannen en uitvoeren van activiteiten. We doen ervaring op in de omgang met mensen.

Hoe is het allemaal begonnen? Hoe is het de eerste maand na de start verlopen?
We zijn gestart met een plan van aanpak. Daarna hebben we contacten gelegd met de gemeente, Zonnebloem, Brabantzorg, Diaconie, Vivaan, Dichterbij en andere betrokken partijen. De leerlingen hebben flyers verspreid. Na wat “droog” oefenen zijn we 2 maart 2016 gestart in een klaslokaal. Dit lokaal is intussen omgetoverd in een gezellige woonkamer met open haard.

Wat doen jullie concreet op een woensdagmorgen?
Om half tien komen onze gasten binnen, melden zich, drinken wat en praten even bij. Rond 10 uur beginnen de activiteiten: koken, spelletjes, tekenen, schilderen, wandelen. Om 11.45 gebruikt de kookgroep samen hun zelfgemaakte warme maaltijd. De anderen kunnen lunchen. Gemiddeld maken elke keer 20 mensen gebruik van deze ontmoetingsmogelijkheid. De sfeer is gezellig en ontspannen.

IMG_2558Joost Merx en Alisha van Doorn uit Oss zijn twee studenten, die aan het project meewerken. Wat vinden jullie ervan?
Joost vertelt dat hij eerst in het loodgietersvak gezeten heeft, een flinke carrièreswitsch dus. In het begin zag hij dit project niet zo zitten, maar toen de inhoud en taken duidelijk werden, raakte hij enthousiast. Joost vindt het organiseren heel leerzaam en houdt ook van gezellige klets met de gasten.
Alisha was aanvankelijk ook sceptisch. Nu is ze heel positief, de taken zijn duidelijk verdeeld en je weet wat er van je verwacht wordt. En . . . je ziet dat de mensen een leuke voormiddag hebben. Dat geeft voldoening. De andere leerlingen van hun klas zijn ook trots op het resultaat  in zo’n korte tijd.

Jaap en Ans Brouwer ( 73 en 76) zijn inmiddels vaste gasten. Wat zijn hun ervaringen?
De mooie flyer heeft ons hier gebracht. Onze kinderen zijn de deur uit, oppassen op kleinkinderen hoeft niet meer. We zagen ons wereldje kleiner worden en bij de Ouderenbond zagen we alleen leeftijdgenoten. Wij vinden het hier geweldig. Gezellige contacten andere gasten en met jonge mensen, die lief en leed met ons delen. We hebben veel respect voor de jonge studenten die dit zo voor ons organiseren. Mensen klagen vaak over de jeugd van tegenwoordig. Daar doen wij niet aan mee. We genieten elke woensdagmorgen en beseffen dat de fijne dingen vooral zitten in kleine dingen. En voor de kosten hoef je het niet te laten . . . een paar euro!

Hoe zien jullie als organisatoren de toekomst van dit project?
We zijn heel positief en willen volgend jaar uitbreiden naar twee dagdelen in Veghel en wel op dinsdag en woensdag ochtend.. Verder  starten we in Oss. En . . . we denken ook  mensen, die thuis wonen en behoefte hebben aan aandacht en afleiding. Door de bezuinigingen in de zorg vullen wij het ontstane gat op. We voorzien met ons aanbod in de behoefte van mensen aan sfeer, gezelligheid en lekker bezig zijn.

Meer weten, belangstelling? 088 017 89 36 of www.leijgraaf.nl/hetleijhuis  of brigitte.cuppens@leijgraaf.nl (Veghel) en saskia.dejong@leijgraaf.nl (Oss)

Share
1 2 3 7