Column

Mijn kind is toch zijn kleinkind?

 “Mijn ouders zijn al jaren gescheiden. Mijn moeder was direct al dol op mijn zoon (nu 8 jaar). Vorig jaar overleed zij. Ik heb verder geen broers en zussen, maar mijn vader leeft nog wel. Ik vind het moeilijk te verkroppen dat mijn vader geen interesse heeft voor mijn zoon.

Milou was zichtbaar aangedaan. De vader van Milou had al jaren een nieuwe relatie en gaf er de voorkeur aan om met háár kinderen (en kleinkinderen) op te trekken. Het stak Milou dat haar vader nooit eens speciaal voor haar zoontje kwam.

Ze had er wel eens opmerkingen over gemaakt, maar die waren niet goed ontvangen. Vader voelde zich bekritiseerd. Haar opmerking was ook wat onhandig geweest: Milou had zijn inspanningen vergeleken met de contacten die er waren tussen haar zoontje en de familie van haar man. Die kwamen wekelijks met (veel te veel) cadeaus aanzetten.

Als haar vader en zijn vriendin kwamen dan was het vaak overdag als haar zoontje naar school was. En dan nog maar heel af en toe. Voordat haar moeder overleed had het haar ook dwars gezeten, maar omdat moeder vaker wel interesse toonde, viel het minder op. Nu voelde Milou zich soms achtergesteld.

Ik loop dan alle relevante relaties die er in en om het gezin in kwestie zijn na met degene die bij mij in de spreekkamer is. Milou vertelde uitgebreid over wie welke rol speelde en op welke manier.

Daarmee kon ik haar op maat adviseren op welke manier en in welke volgorde ze met de betrokkenen het best kon gaan praten. Ook welke woorden en zinsneden ze beter kon vermijden en hoe ze die kon omzeilen. En welke dingen ze juist kon benadrukken om hen open te laten staan voor haar.

Na het 2e gesprek ging zij met vader en zijn vriendin praten. Het bleek allemaal te berusten op misverstanden. Vader had gedacht dat hij niet belangrijk was. Hij wilde dolgraag met haar zoontje iets gezelligs doen.  Er zijn ook vaak mogelijkheden om interventies te doen, zonder aanwezigheid van degenen om wie het gaat.

Share