Column

De hond moet weg….

Ze woonden nog maar kort samen toen ze een hond namen. Of eigenlijk: Lilly wilde een hond, Patrick eigenlijk niet. Naar de dierenarts, naar de puppycursus etc. dat deed Lilly, maar Patrick vond het toch wel gezellig, zo’n warme ontvangst door zo’n beest als hij thuiskwam….

Lilly was opgegroeid met huisdieren, Patrick niet. De ouders van Patrick waren altijd wat schichtig als de hond op hen afkwam en ook de rest van zijn familie moest er weinig van hebben. Zijn lievelingszus kreeg een kindje en kondigde aan dat zij niet van plan was hen nog te bezoeken met het kindje. Ze vond het maar niks: stel dat de hond eens zou bijten!!! Patrick en Lilly waren eerst verbijsterd en boos, later probeerden ze hen tegemoet te komen. Lilly dacht mee met de zus van Patrick door aan te bieden de hond aan te lijnen als hun zoontje erbij was, maar de zus was onverbiddelijk: zo lang daar een hond leefde, zou zij haar zoontje bij hen weghouden. Patrick vond dit onverteerbaar. De familie was verdeeld. Sommigen gaven de zus groot gelijk, anderen vonden het onzin en dachten dat de storm wel zou luwen….

Uiteindelijk besloot Patrick na een flinke ruzie hierover dat de hond weg moest. Lilly was in tranen maar uiteindelijk stemde zij toe. Er werd een goed gezin voor de hond gevonden. De dag dat ze de hond wegbrachten was voor hen een zwarte dag. Daarna werd er niet meer over gesproken. Lilly raakte zwanger en daarna begonnen de problemen. De komst van een kind verandert ook het nodige in een relatie, maar steeds vaker uitte Lilly kritiek: hij had weinig aandacht voor haar en het kindje, deed niet genoeg in huis, etc. Zo kwamen ze bij mij.

Toen de hond ter sprake kwam bleek dat Lilly het Patrick
nog kwalijk nam dat de hond weg had gemoeten. Er speelde meer, maar zo’n situatie kan
aanleiding zijn voor flinke deuk in de relatie. Inmiddels gaat het een stuk beter

Share